Op onze trouwdag gaf mijn man mij een envelop met de resultaten van de DNA-test van onze kinderen.
– Ik weet dat jij dit als een cadeau ziet, maar hoe kón je? – Elena hield de witte envelop met twee vingers vast, alsof hij haar hand kon verbranden. – Op onze trouwdag, Nikolaj! Op onze vijftiende trouwdag!
Nikolaj stond bij het raam en keek uit op de met julizon overgoten binnenplaats. Zijn brede schouders spanden zich.
– Je moet me begrijpen, Lena. Ik had het recht om het te weten.
Om hen heen lagen de resten van het feestmaal – onafgedronken champagne, een stuk taart met vijftien kaarsjes, een boeket lelies in een hoge vaas. Hun buitenhuis, dat ze vijf jaar geleden hadden gekocht, leek plotseling vreemd en kil, ondanks de hitte buiten.
– Weten wát? Dat Andrej niet jouw zoon is? – Elena smeet de envelop op tafel. – Dit is een of gruwelijke vergissing. Ik heb je nooit bedrogen, hoor je? Nooit!
Nikolaj draaide zich naar haar om, in zijn ogen streden woede en pijn.
– Leg me die resultaten dan uit. Leg me uit waarom daar staat dat de kans op mijn vaderschap minder dan één procent is!
De voordeur sloeg dicht. In de deuropening verscheen Vera, hun veertienjarige dochter. Groot, net als haar vader, met dezelfde diep liggende grijze ogen.
– Wat is hier aan de hand? – ze keek van haar vader naar haar moeder. – Hebben jullie ruzie? Op jullie trouwdag?
Elena greep haastig de envelop van tafel.
– Niets, Vera. We bespreken alleen… werkzaken.
– Op een vrije dag? – Vera kneep haar ogen samen en liet zo haar van haar vader geërfde scherpzinnigheid zien. – Nou goed, als jullie niet willen praten, hoeft het niet. Ik ga naar Katja, we zouden naar de bioscoop.
Toen hun dochter weg was, zakte Elena op een stoel neer.
– Waar is Andrej?
– Bij de Pavlovs. Ze hebben hem meegenomen van het voetbal en hij blijft daar vannacht logeren, – Nikolaj pakte de fles en schonk zichzelf champagne bij. – Grappig, nietwaar? We vieren vijftien jaar huwelijk, en ik kom er net achter dat ik al tien jaar een ander mans kind grootbreng.
– Hij is niet een ander mans kind! – Elena sprong op. – Hoe kun je zoiets zeggen? Jij bent zijn vader, jij hield hem vast toen hij pasgeboren was, jij leerde hem fietsen, jij…
– Ik dacht dat hij de mijne was! – Nikolaj zette met kracht het glas neer, de champagne spatte over het tafelkleed. – En nu weet ik niet meer wat ik moet denken. Wie is hij, Lena? Van wie is hij?
– Van mij en van jou. Onze zoon. Er is een vergissing gemaakt met die test.
– Drie keer heb ik het laten controleren, Lena. Drie keer! Ik wílde het eerste resultaat niet geloven.
Elena voelde hoe de grond onder haar voeten wegzakte.
– Wanneer begon je te twijfelen? Waarom heb je die test überhaupt gedaan?
Nikolaj zweeg even, toen zuchtte hij zwaar.
– Viktor.
– Viktor? Je voormalige collega? Wat heeft hij ermee te maken?
– Twee weken geleden kwam ik hem toevallig tegen in de bouwmarkt. We raakten aan de praat. Hij vroeg naar jou, naar de kinderen. En toen… toen zei hij iets dat me aan het denken zette.
Elena voelde hoe haar handen ijskoud werden.
– Wat precies?
– Hij suggereerde dat jullie een affaire hadden. Dat jij… dat jullie… – Nikolaj kon de zin niet afmaken.
– Wat?! – Elena sprong op. – Ik en Viktor? Ben je gek geworden! Ik kon hem niet uitstaan! Hij probeerde je altijd te dwarsbomen op je werk, dat zei je zelf nog!
– Ik weet het, – Nikolaj haalde een hand door zijn haar. – Maar daarna begon ik te bedenken… Andrej lijkt helemaal niet op mij. Ook niet op iemand uit mijn familie. En de periode komt ongeveer overeen met die tijd dat ik in Kazan werkte en vaak een week weg was…
– Ik kan niet geloven dat je me niet vertrouwt, – Elena zakte weer op de stoel. – Vijftien jaar huwelijk, en jij gelooft Viktor meer dan mij.
– Ik wílde jou geloven! Daarom heb ik die test gedaan – om mezelf te bewijzen dat Viktor loog. Maar de resultaten… – Nikolaj knikte naar de envelop. – De resultaten zeggen het tegenovergestelde.
Een zware stilte vulde de kamer.
– En nu? – vroeg Elena tenslotte.
– Ik weet het niet, – zei Nikolaj, terwijl hij zijn tas pakte. – Ik heb tijd nodig om na te denken. Ik logeer een paar dagen bij Igor.
Elena wilde tegenwerpen, maar de woorden bleven in haar keel steken. Ze keek zwijgend toe hoe haar man het huis verliet dat ze samen hadden opgebouwd. Toen de deur dichtviel, liet ze haar hoofd op haar armen zakken en barstte in tranen uit.
– Ik begrijp het niet, – zei Igor, de jongere broer van Nikolaj, terwijl hij hem een kop koffie aanreikte. – Waarom heb je die test eigenlijk gedaan?
Ze zaten in de keuken van Igors appartement – klein, maar gezellig. Nikolaj had de hele nacht niet geslapen, wat duidelijk te zien was aan de kringen onder zijn ogen.
– Je had Victor moeten zien toen hij het zei. Met zo’n… zekerheid. En bovendien, jij weet zelf ook dat Andrej niet op mij lijkt.
– Hij lijkt op Elena, – haalde Igor zijn schouders op. – En? Mijn Dimka lijkt ook meer op Julia dan op mij.
– Maar die testresultaten…
– En ben je er zeker van dat die resultaten kloppen? Wie heeft de analyse gedaan?
Nikolaj haalde een verkreukeld visitekaartje uit zijn zak.
– “GenLab”. Een particulier laboratorium, maar met goede recensies. Ik heb het nagekeken.
Igor draaide het kaartje in zijn handen.
– En wat ga je nu doen?
– Ik weet het niet, – Nikolaj wreef met zijn handen over zijn gezicht. – Het voelt alsof mijn wereld is ingestort.
– Heb je met Elena gepraat? Wat zegt ze?
– Dat ze me nooit bedrogen heeft. Dat het een vergissing is.
– En geloof je haar?
Nikolaj keek zijn broer aan.
– Vijftien jaar lang heb ik haar geloofd. En nu… weet ik het niet.
Elena zat in het kantoor van de directeur van het laboratorium “MedTest”. Ze had bijna niet geslapen, maar zag er vastberaden en beheerst uit.
– Ik heb de resultaten zo snel mogelijk nodig, – zei ze, terwijl ze buisjes met monsters aanreikte. – Ik ben bereid extra te betalen voor spoed…
De directrice, een gezette vrouw met een bril, knikte.
– We kunnen het binnen drie dagen doen. Maar ik moet u waarschuwen: een vaderschapstest is een serieuze procedure. Als u twijfelt aan de resultaten van een ander laboratorium…
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
