“Zoon, je moet dringend scheiden en het bezit verdelen!” — deze woorden hoorde Katja per ongeluk toen ze haar schoonmoeder in de moestuin hielp.

— Snap je het niet? — reageerde haar man verontwaardigd. — Ik ga scheiden. De zitting is over drie weken. We gaan ook het bezit verdelen.

— Ik snap het. De zitting is over drie weken. Katja’s reactie bracht Oleg uit balans. Hij keek haar zwijgend aan en vroeg uiteindelijk:

— Is het je eigenlijk allemaal om het even?

— Weet je, ik ben nu druk, — zei Katja terwijl ze zich van hem afdraaide. — Jij hebt het verzoek ingediend, niet ik. Het is al laat. Morgen moet ik vroeg op het werk zijn. Ik heb veel afspraken. Ik ga slapen.

Katja wees haar man de deur en deed het licht uit. Ze ging liggen, sloot haar ogen.

Enkele minuten later hoorde ze Olegs zachte stem. Toen ze goed luisterde, begreep ze dat hij met zijn moeder sprak.

— Ze reageert helemaal niet. Alsof die scheiding haar niets kan schelen. Ik dacht zelfs dat ze er blij om was.

— En over de verdeling van het bezit?

— Nee, ze heeft er niet naar gevraagd.

De echtscheidingsprocedure verliep snel en zonder problemen. Maar er gebeurden veel onverwachte dingen bij de verdeling van het bezit. Noch Oleg, noch zijn ex-schoonmoeder hadden de documenten verwacht die het merendeel van het geld bewijzen dat besteed is aan de aankoop van de auto en de driekamerflat.

Het bericht dat Olegs bijdrage voor de auto slechts zestigduizend bedroeg, veroorzaakte bij zijn ex-schoonmoeder een ware hysterie. Ze schreeuwde en vloekte tegen Katja. Pas na de waarschuwing van de rechter, dat ze anders uit de rechtszaal zou worden verwijderd, zweeg Anna Sergejevna.

Het geld dat Katja bij de verdeling van het bezit toekwam, kreeg Oleg dezelfde dag nog.

Sveta hielp Katja uit deze moeilijke situatie.

— Je betaalt het in termijnen terug. Je verdient goed. Twee jaar moet genoeg zijn, — glimlachte haar vriendin.

Een week later belde Katja’s ex-man haar. Eerst begreep ze niet wat hij wilde, maar toen drong het tot haar door. Oleg wilde terugkomen en alles terugdraaien.

— Weet je wat? Bel me niet meer, — zei Katja resoluut en hing op. Ze had nergens spijt van. Het belangrijkste was dat alles goed was afgelopen. Haar geluk zou ze nog vinden, en alles zou goed komen.