« Omdat hij geloofde dat een man een gezin nodig had om met beide benen op de grond te blijven. Hij dacht dat ik zonder vrouw te veel op mijn werk gefocust zou raken en de belangrijke dingen in het leven zou vergeten. »
« Maar je kunt toch wel iemand vinden, » zei ik. « Je bent succesvol. Je bent aantrekkelijk. Je kent vast wel een hoop vrouwen die geïnteresseerd zouden zijn. »
« Ik heb het geprobeerd, » zei hij. « Maar elke vrouw die ik heb ontmoet, was meer geïnteresseerd in mijn geld dan in mij. Ze zien me als een prijs die gewonnen moet worden, niet als iemand om van te houden. En ik heb geen tijd voor het soort verkering dat tot echte liefde zou kunnen leiden. Dus je wilt een schijnhuwelijk, een zakelijke overeenkomst? »
Hij zei: « Een jaar. Daarna gaan we scheiden en ga jij er vandoor met genoeg geld om je opleiding te betalen en het leven te beginnen dat je wilt. »
Ik kon mijn oren niet geloven. « Dit is waanzin. Je kent me niet eens. »
« Ik weet genoeg, » zei hij. « Ik weet dat je eerlijk, hardwerkend en fatsoenlijk bent. Ik weet dat je die vreselijke vrouw met meer respect hebt behandeld dan ze verdiende. Ik weet dat je niet het type bent dat misbruik van iemand zou maken. »
“Maar het huwelijk, dat is… dat is enorm.”
« Het zou een huwelijk in naam zijn, » zei hij. « Je zou je eigen kamer hebben, je eigen ruimte. We zouden samen verschijnen op openbare evenementen, maar verder zou je vrij zijn om je leven te leiden zoals je wilt. En aan het einde van het jaar zou je genoeg geld hebben om te doen wat je wilt. »
“Hoeveel geld?” vroeg ik, maar voelde me meteen schuldig dat ik de vraag had gesteld.
“5 miljoen dollar”, zei hij.
Ik ging zwaar op een stapel dozen zitten. 5 miljoen dollar. Het was meer geld dan ik ooit had durven dromen. Genoeg om mijn schulden af te betalen, naar school te gaan, een huis te kopen en nog geld over te houden voor de rest van mijn leven.
« Waarom ik? » vroeg ik. « Waarom huur je geen actrice of model in, of iemand die overtuigender is als je vrouw? »
« Omdat actrices en modellen op zoek zijn naar publiciteit en aandacht. Ze willen ons schijnhuwelijk graag omzetten in een echte carrièrekans. Je wilt gewoon een beter leven voor jezelf opbouwen. Dat kan ik begrijpen en respecteren. »
Ik zweeg lange tijd en dacht na over zijn aanbod. Het was volslagen waanzin, maar het was ook de oplossing voor elk financieel probleem dat ik ooit had gehad. Eén jaar lang doen alsof ik getrouwd was met een man die ik niet kende, en ik was voor altijd getrouwd.
« Wat moet ik doen? » vroeg ik.
Ga met me mee naar evenementen, misschien wel een dozijn keer per jaar. Lach voor fotografen. Laat mensen denken dat we gelukkig getrouwd zijn. Dat is het wel zo’n beetje.
« En je had niets anders verwacht? Niets anders? »
« Niets anders, » zei hij vastberaden. « Dit is puur zakelijk. Ik ben niet op zoek naar romantiek of gezelschap. Ik zoek een oplossing voor een juridisch probleem. »
« Ik moet hierover nadenken, » zei ik.
Natuurlijk. Neem alle tijd die je nodig hebt. Maar Elaine, ik wil dat je weet dat ik het serieus meen met dit aanbod. Ik denk dat we elkaar kunnen helpen.
Ik keek hem aan, deze vreemde man die uit het niets was verschenen om me te redden van het ergste moment in mijn leven. « Mag ik je iets vragen? »
« Natuurlijk. »
“Zou je die vrouw echt hebben laten arresteren?”
Hij glimlachte, en voor het eerst bereikte het zijn ogen. « Absoluut. Niemand mag een ander behandelen zoals zij jou behandeld heeft. »
“Ook al ben ik maar een verkoopster…”
« Je bent niet zomaar iets, » zei hij. « Je bent een persoon die het verdient om met respect behandeld te worden. En iedereen die dat niet kan zien, is het niet waard om te kennen. »
Ik voelde de tranen weer in mijn ogen opwellen. Maar dit keer waren het geen tranen van vernedering. Het waren tranen van dankbaarheid. Voor het eerst in maanden behandelde iemand me alsof ik ertoe deed.
« Ik zal over je aanbod nadenken, » zei ik. « Hoe kan ik je bereiken? »
Hij gaf me een visitekaartje. « Mijn directe nummer staat erop. Bel me als je besloten hebt. Wat als ik nee zeg? »
« Dan respecteer ik je beslissing en zoek ik een andere oplossing voor mijn probleem, maar ik hoop dat je ja zegt. Ik denk dat dit het begin kan zijn van iets goeds voor ons beiden. »
Nadat hij weg was, bracht ik de rest van mijn dienst in een roes door. De andere klanten waren normale, beleefde mensen die me met elementaire menselijke hoffelijkheid behandelden. Het was zo’n contrast met de vrouw die me had geslagen dat ik bijna niet kon geloven dat het echt gebeurd was.
Toen ik die avond thuiskwam, zat ik in mijn kleine appartement en dacht ik na over het aanbod van Alexander Stone. Het was krankzinnig, onpraktisch en waarschijnlijk te mooi om waar te zijn. Maar het was ook de kans van mijn leven. Ik dacht aan mijn ex-man, die me met niets anders dan schulden en vervlogen dromen had achtergelaten. Ik dacht aan mijn werk, waar ik de hele dag naar klanten glimlachte en deed alsof ik gelukkig was, terwijl ik langzaam wegzakte in financiële stress. Ik dacht aan mijn moeder, die drie jaar eerder was overleden, en hoe zij me altijd had verteld dat kansen komen voor degenen die dapper genoeg zijn om ze te grijpen.
De volgende ochtend belde ik het nummer op Alexander Stones visitekaartje. « Ik heb mijn besluit genomen, » zei ik toen hij opnam. « Ik doe het. »
« Weet je het zeker? » vroeg hij. « Als we hier eenmaal aan beginnen, is er geen weg meer terug. »
« Dat weet ik zeker, » zei ik, en voor het eerst in maanden was ik er ook echt zeker van.
« Dan, welkom in uw nieuwe leven, mevrouw Stone, » zei hij, en ik kon de glimlach in zijn stem horen.
Toen ik de telefoon ophing, besefte ik dat de vrouw die me had geslagen me eigenlijk een dienst had bewezen. Haar wreedheid had Alexander Stone in mijn leven gebracht en hij bood me een kans om opnieuw te beginnen. Soms blijken de ergste momenten in ons leven de poorten te zijn naar onze grootste kansen.
Ik heb nooit geweten wat er met die vrouw is gebeurd, maar ik hoop dat ze er iets van heeft geleerd. Ik hoop dat ze heeft ingezien dat mensen met vriendelijkheid en respect behandelen niet alleen het juiste is, maar ook het verstandige. Je weet nooit wie er meekijkt. En je weet nooit wanneer je daden je kunnen helpen of juist pijn doen.
Wat mij betreft, ik heb geleerd dat hulp soms uit de meest onverwachte hoeken komt. Soms springt een vreemde binnen en verandert je leven voorgoed. En soms heeft het universum echt grotere plannen voor je dan je ooit had kunnen bedenken. Elaines verhaal bewijst dat we nooit weten wat er om de hoek wacht. Soms leiden onze moeilijkste momenten tot onze grootste kansen. Als dit verhaal je inspireert, klik dan op de likeknop en abonneer je voor meer ongelooflijke waargebeurde verhalen. En vergeet niet: je bent nooit zo alleen als je denkt.
