– Welk geld, mama? Jij hebt het ons toch cadeau gedaan!
– Nu heb ik van gedachten veranderd, – schreeuwde Zinaida Borisovna, – ik ben jullie op een goede manier te hulp gekomen en heb jullie toen geld bespaard. En zo bedanken jullie mij?
Of schrijf de garage opnieuw op mijn naam en ik verkoop hem, of geef het geld. Dit is mijn laatste woord!
Sveta mengde zich in het conflict:
– Zinaida Borisovna, een schenkingsakte kan niet met terugwerkende kracht worden ingetrokken. Wat als Maksim weigert het opnieuw aan u te schenken? Wat doet u dan?
– Dan ga ik naar de rechter, laat ik hem alimentatie betalen en ik zal hem voor alle vrienden en familie beschamen! Ik zal vertellen hoe hij zijn eigen moeder zonder bezit liet! Ik zal het niet twee keer zeggen: of de garage, of geld.
Sveta werd boos en gaf haar schoonmoeder uiteindelijk toch het geld.
Toen de tevreden Zinaida Borisovna al op het punt stond te vertrekken, eiste Sveta plotseling:
– Schrijf een ontvangstbewijs dat u geen claims meer tegen ons heeft en Maksim niet langer lastigvalt over de garage!
– Nog wat, – protesteerde Zinaida Borisovna, – waarom zou ik een ontvangstbewijs aan jou schrijven? Is mijn woord dan niet genoeg voor jou?
– Niet genoeg! Zinaida Borisovna, schrijf het maar. Ik ken u! Kom op, kom op, ik wacht.
Met een gezicht vol beledigde onschuld schreef Zinaida Borisovna een paar regels op papier, zette haar handtekening en gooide het ontvangstbewijs op tafel:
– Mijn voet zal dit huis niet meer betreden, – dreigde ze tegen Sveta, – totdat je je bij mij hebt verontschuldigd.
Ik wist het al: jij laat zo’n onderhuidse bemoeial toe in ons gezin! Let op, ik vertel alles aan Maksim, ik bel hem nu meteen. Wanneer hij terugkomt van zijn zakenreis, zul je nog wel merken wat dat betekent!
Zinaida Borisovna was maar een paar maanden boos op haar zoon en schoondochter. Toen ze eigenaresse van het zomerhuisje werd, stortte ze zich volledig op haar nieuwe hobby – elke zaterdag om precies 7 uur ’s ochtends belde ze haar zoon en eiste:
– Breng me naar het zomerhuis!
In het begin stemde Maksim toe, stond vroeg op, haalde zijn moeder op met de auto en bracht haar naar het huisje. Daarna besteedde hij nog een halve dag aan het opruimen en organiseren van de plek die niet van hem was.
Al snel was het mannenleven in het weekend hem beu, en Maksim begon zijn moeder te negeren – op vrijdag zette hij de vliegtuigmodus op zijn telefoon aan en zette deze pas weer uit op maandagochtend.
Toen Zinaida Borisovna doorhad dat haar zoon zich voor haar verstopte, kwam ze zaterdags zelf naar hun appartement met Sveta:
– Maksim, sta op! – schreeuwde de gepensioneerde vrouw vanaf de drempel terwijl ze naar haar slaperige zoon keek die de deur opendeed. – Het is hoog tijd om te gaan!
Waarom laat je me hier sjouwen met mijn tassen? Waarom staat de telefoon uit?
Maksim had niet veel geduld:
– Mama, laat me met rust! Ik heb al uitgelegd dat ik geen persoonlijke chauffeur voor je wil zijn.
Ik werk 12 uur per dag, zaterdag en zondag zijn mijn wettelijke vrije dagen. Ik wil volledig uitrusten, en niet met jou mee naar het zomerhuis slepen!
En ik zet de telefoon expres uit zodat je me niet kunt bellen!
– Inderdaad, Zinaida Borisovna, – ook Sveta was niet blij met de bezoeken van haar schoonmoeder – als u graag in de aarde wroet, ga uw gang, niemand verbiedt het u.
Laat Maksim en mij met rust, wij houden niet van weekendjes op het platteland, wij willen op zaterdag gewoon uitslapen! Begrijpt u dat echt niet?
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
