Anna stond in de keuken, verdiept in aangename bezigheden. Buiten werd de ochtend langzaam wakker, het zachte gouden licht overspoelde de kamer. Vandaag had ze een vrije dag, de eerste in weken van intensief werk, en ze had elk uur van tevoren zorgvuldig gepland.
— Anjuta, zullen we misschien even gaan winkelen? Je garderobe opfrissen, een beetje plezier maken? — klonk de heldere, vrolijke stem van haar vriendin Irina door de telefoon.
Het idee van drukke winkelcentra en paskamers bracht bij Anna geen enkel enthousiasme teweeg.
— Dank je voor het aanbod, Iroesjka, maar ik heb andere plannen, — antwoordde ze zacht. — Ik wil iets lekkers klaarmaken en Sergey op zijn werk brengen. Ik ben al lang niet meer in zijn autowerkplaats geweest. En daarna misschien thuis opruimen, de gordijnen wassen, de ramen schoonmaken.
Na het gesprek zette Anna de wasmachine aan, en het gelijkmatige gezoem werd de soundtrack van haar ochtend. Ze pakte pannen en koekenpannen en begon de gerechten te bereiden die haar man zo lekker vond. Vroeger vond ze koken niet zo bijzonder, maar alles veranderde toen Sergey in haar leven kwam.
Hij zei vaak dat er niets op de wereld lekkerder en hartelijker was dan huisgemaakt eten, bereid met warmte en aandacht. En Anna leerde, probeerde, ontdekte nieuwe recepten, alleen maar om zijn tevreden glimlach te zien.
Na een paar uur stonden er keurig opgemaakte bakjes met nog warme gerechten op tafel. Anna bekeek met voldoening het resultaat van haar inspanning. Ze pakte een ruime tas, legde de bakjes erin, en voegde een zak met versgebakken zoete broodjes toe — Sergey zou ze vast willen delen met zijn collega’s.
Haar vriendinnen waren vaak verbaasd als ze haar zagen: wat was er gebeurd met dat trotse, onafhankelijke en enigszins koele meisje dat ze vroeger kenden? Maar Anna wuifde dat gewoon weg. Waarom die kilte behouden, als je zachter en warmer kunt worden?
Wanneer je voor de geliefde een huis gezellig wilt maken, vullen met de geuren van verse gebakjes en reinheid. Ze was bereid veel veranderingen te accepteren, zolang haar geliefde zich gelukkig en veilig voelde, en wist dat hij werd verwacht en geliefd was.
Vastbesloten een verrassing te maken, had Anna haar man niet vooraf gewaarschuwd. Ze stelde zich voor hoe hij zou reageren, hoe blij hij zou zijn haar te zien. Ze had het tijdstip zo berekend dat ze precies voor zijn lunchpauze zou aankomen, en vandaag verliep alles perfect: de bus kwam op tijd, er was geen file, en zo stond ze al voor de bekende deur van de autowerkplaats.
— Hallo, Artem. En waar is Sergey? — vroeg ze aan de jongeman achter de receptie.
— Anna, hallo! Hoe lang is het geleden dat je hier was. Je ziet er geweldig uit, je straalt van binnenuit, — antwoordde hij met een warme glimlach.
Het meisje glimlachte verlegen terug. Complimenten waren natuurlijk fijn, maar een lichte schaduw van bezorgdheid trok door haar hart: wat als Sergey dit hoorde en het verkeerd begreep?
— Dank je, Artem, maak me niet verlegen. Waar is mijn echtgenoot?
— In de werkplaats, op zijn gebruikelijke plek. De jongens gaan zo lunchen. En jij, ik zie dat je iets lekkers bij je hebt? Het ruikt zo heerlijk dat het water in de mond loopt.
Anna knikte en liep verder naar binnen, naar de plek waar haar man gewoonlijk werkte. De deur naar de reparatieruimte stond op een kier, en daar hing de bekende geur van motorolie, metaal en benzine.
Ze zette een stap naar binnen, maar bleef stokstijf staan bij het zien van Sergey. Hij zat op de vloer, leunde tegen een autoband, en besprak levendig iets met zijn collega Dmitri. Anna bleef even staan, bewonderde zijn profiel, zijn geconcentreerde gezicht.
— Sergey, wat ga je nu doen met Marina? Geef je haar nog een kans, of blijf je de perfecte echtgenoot spelen? — vroeg Dmitri terwijl hij een moersleutel van zijn vriend aannam.
Sergey zuchtte diep.
— Wat moet ik met haar doen? Ik weet het nog niet. Eerst financieel wat sparen, wat bijverdienen. Ze gaat nergens heen. Marina zweert dat ze van me houdt, zegt dat ze me nooit meer zal loslaten.
Anna’s hart sloeg een slag over en zakte ergens in een afgrond. Bij het bekende naam klopte het in haar slapen. Marina — zijn ex, zijn eerste en, leek het, enige echte liefde. Hun verhaal eindigde pijnlijk; zij koos toen voor een ander, naar haar idee een veelbelovender man.
Sergey had er lang onder geleden, en Anna was er altijd, luisterde en steunde. Langzaam veranderde ze van vriend en steun in zijn vrouw.
— En wat denk je zelf? Je hebt toch een vrouw. Anna is misschien geen model, maar slim, gouden handen, een prachtig karakter. Zo iemand vinden die niet verraadt, is tegenwoordig zeldzaam.
— Ik heb medelijden met haar, Dima, snap je? Maar je hart kun je niet dwingen, het trekt naar een ander. Anja is echt geweldig, daar valt niet over te twisten. Voor mij zou ze bergen verzetten, alles doen. Maar bij mij is het nu niet… Als ik bij Marina ben, borrelt alles vanbinnen, voel ik me echt levend, ervaar echte emoties. Snap je wat ik bedoel?
— En jij denkt dat dit echte liefde is? — sputterde Dmitri sceptisch.
— Ik weet niet hoe ik het moet noemen… en wat maakt het uit? Bij haar voel ik spanning, bij Anna… rustig, als bij een zus. Ja, ik ben aan haar gehecht, maar dat vuur, die passie ontbreekt. En ik ben nog jong, ik wil dat. Voorlopig zet ik de relatie met Anna op pauze. Ik zal zeggen dat ik te moe ben van werk.
Ik wil niet dat ze nu zwanger wordt en ik dan kom vertellen dat ik wil scheiden. Laat Marina nog even wachten, nadenken. Gisteren zagen we elkaar, ze huilde bijna, zei hoe zeer ze me mist.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
