…ze liep de douchecabine in en sloeg haar armen van achteren om haar stiefzoon heen. Haar handpalmen gleden langzaam over zijn gespierde buik, alsof ze over al zijn spieren streelden.

Maar het leven is onvoorspelbaar. Op een dag ging Maria me zoeken. Ze wilde alles uitleggen, zich verontschuldigen, me als haar dochter leren kennen. Ze was ziek. Ze had niet veel tijd meer. Ik twijfelde. Woede brandde nog steeds in me. Maar uiteindelijk ging ik. En daar, aan haar bed, zag ik geen vrouw die me verraden had, maar een moeder die jaren had geleden door mijn afwezigheid.

We vergeefden elkaar. En tussen tranen en pijn bouwden we iets nieuws – een relatie gebaseerd op waarheid.