Ze had drie jaar lang geen woord gezegd, totdat er een man het bankfiliaal binnenkwam en op zijn knieën viel voor de schoonmaakster
Niemand wist precies wanneer Alla voor het eerst op kantoor verscheen. Het leek alsof ze er altijd al was geweest – stil, bijna onzichtbaar. Ze bewoog zich zo discreet dat haar leeftijd een raadsel bleef. Sommigen schatten haar begin twintig, anderen halverwege de dertig. Haar hoofddoek en coltrui lieten weinig ruimte voor speculatie.
Ze was schoonmaakster. Ze poetste zwijgzaam de vloeren, boende toiletten, deurklinken, spiegels – alles wat mensen dagelijks aanraakten. Al drie maanden werkte ze daar, zonder dat iemand haar ooit een woord had horen zeggen.
Ze droeg geen make-up, geen parfum – alleen de lichte geur van schoonmaakmiddelen en frisheid. Het kantoor glansde. Haar aanwezigheid bracht een onverklaarbare rust.
Collega’s reageerden verschillend: sommigen medelijdend, anderen onverschillig, weer anderen spottend.
“Hey, stiltetornado! Daar ligt ook stof!” grapte een jonge werknemer, terwijl hij wees naar een al glanzend oppervlak. Alla zei niets. Ze pakte haar doekje en poetste verder.
“Kijk eens hoe ze zweet,” fluisterde een andere. Maar oudere collega’s snoerden haar de mond met een priemende blik.
Alla antwoordde nooit. Alsof ze eraan gewend was. ’s Avonds keerde ze terug naar haar kleine appartement, voedde haar goudvissen, kookte iets eenvoudigs en ging dan schilderen. Haar aquarellen ademde rust, zachte kleuren, licht. Ze schilderde alleen voor zichzelf. Niemand had ze ooit gezien.
Soms schilderde ze buiten. Dan werden haar doeken nog levendiger, alsof ze uit een andere wereld kwamen.
Maar ’s nachts kwam altijd diezelfde droom. Al negen jaar. Altijd eindigend met een schreeuw.
Het gebeurde op een zwoele juninacht. Geschreeuw op de trap, brandlucht, rook onder de deur. De brand was niet bij hen begonnen.
Alla, haar ouders en haar jongere broer renden in pyjama’s naar buiten, papieren in hun handen. Op de gang stonden de buren – slaperig, verward, bang.
Het vuur kwam uit het appartement aan de overkant. Een raam stond open, rook kronkelde eruit als een slang.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
