— Leugenaarster! — de vrouw kwam bijna vlak voor haar staan. — Denk je dat ik blind ben? Dat ik niet zie hoe jij hier je gang gaat? Heb je dat flatje soms al op het oog?…
— Weer begin je erover?
— Natuurlijk! Het appartement staat op naam van Andrej. Zijn vader heeft vlak voor zijn dood alles op zijn zoon overgeschreven. En ik dan? Ik heb dertig jaar met hem samengeleefd, en ik krijg niets! Omdat ik niet de echte ben! Omdat ik de stiefmoeder ben!
— Dat wist ik niet…
— Wist ze niet! Jullie zijn allemaal hetzelfde! Jong, mooi, en in je hoofd maar één gedachte: hoe kun je zoveel mogelijk binnenhalen! Maar onthoud dit, kreng, ik ga hier niet weg! Dit is mijn huis! Ik heb het volste recht hier te zijn!
— Niemand jaagt u weg…
— Voorlopig! Voorlopig niet! Maar ik zie heus wel hoe je rondkijkt! Hoe je alles opneemt! Vast al plannen maakt om dingen te verplaatsen!
Op dat moment draaide een sleutel in het slot. Maar de twee vrouwen, volledig in hun conflict verzonken, hoorden het niet.
— Weet je wat? — ging Valentina Petrovna verder. — Pak je spullen en verdwijn! Nu Andrej niet thuis is. Ga maar lekker terug naar je mammie! En tegen hem zal ik zeggen dat je er zelf vandoor ging!
— Ik ben niet van plan weg te gaan. Dit is ook mijn huis.
— Jouw huis? — krijste Valentina Petrovna. — Je woont hier nog maar een jaar! En ik al dertig! Dertig! Ik heb die jongen grootgebracht! Nachten met hem doorgebracht! En jij komt hier zomaar in een gespreid bedje vallen!
— Ik hou van Andrej!
— Houden van! Jij houdt van woonruimte! En van geld! Hij verdient uitstekend, daarom heb je je aan hem vastgeklampt! Maar ik laat je hier niet leven! Hoor je? Ik jaag je weg! Andrej gelooft mij, niet jou! Ik ben zijn moeder!
— U bent geen moeder! — barstte Lena uit. — U bent een stiefmoeder! En u gedraagt zich als de kwaadaardige stiefmoeder uit de sprookjes!
Valentina Petrovna hief haar hand om te slaan, maar een mannenhand greep haar pols vast.
— Waag het niet! — Andrej stond tussen hen in, wit van woede. — Waag het niet mijn vrouw aan te raken!
— Androesja! — Valentina Petrovna veranderde op slag van toon, als een actrice die een nieuwe rol aanneemt. Haar stem werd honingzoet, bijna kinderlijk. — Zoonlief, je begrijpt het verkeerd! We hadden alleen een gesprek!
Andrej stond in de deuropening, en Lena zag hoe gespannen elke spier in zijn lichaam stond. Ze had haar man nog nooit zo gezien — vastberaden, onverzettelijk.
— Ik heb alles gehoord. Van begin tot eind.
— Maar… maar zij begon! Ze beledigt me! — Valentina Petrovna wees met een trillende vinger naar Lena, haar stem kreeg weer die ijzige klank.
— Ga weg.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
