‘Maar wel een man die voor alles zorgt,’ kruiste de bruidegom zijn armen. ‘Sveta, ik zeg het voor het laatst. Of je stopt met werken, of er komt geen huwelijk.’
Svetlana keek hem lang aan. Ze zag de koude zekerheid in zijn ogen. Ze zag dat hij niet blufte. Dat hij werkelijk bereid was alles te beëindigen als zij niet toegaf.
De angst kneep haar keel dicht. Maar niet de angst om hem kwijt te raken. De angst om te beseffen — dat ze bijna haar leven had verbonden aan een tiran. Bijna zichzelf had uitgeleverd aan iemand die haar als dienstmeid zag, niet als partner.
Ze deed langzaam haar ring af. Liep naar de tafel. Legde de ring op het blad. Het geluid klonk dof, definitief.
‘Er komt geen bruiloft,’ zei Svetlana vast. ‘Pak je spullen. Dit is mijn appartement.’
Ilja verstijfde, overrompeld.
‘Meen je dit echt?’ hij deed een stap naar haar toe. ‘Sveta, je zult er spijt van krijgen. Je laat een kans op een normaal leven lopen.’
‘Normaal?’ ze grijnsde. ‘Een leven in een kooi, zonder werk, zonder geld, volledig afhankelijk van een man? Dat is jóúw normaal. Niet het mijne.’
‘Je maakt een fout,’ probeerde Ilja haar handen te grijpen, maar Svetlana trok zich terug.
‘De fout zou zijn als ik met je zou trouwen,’ ze liep naar de kast, haalde zijn koffer tevoorschijn. ‘Inpakken. Nu.’
‘Sveta, je houdt toch van me,’ zijn stem werd zachter, bijna smekend. ‘We kunnen alles bespreken…’
‘Er valt niets te bespreken,’ zette ze de koffer voor zijn voeten. ‘Jij stelde een ultimatum. Ik heb mijn keuze gemaakt. Wegwezen.’
Ilja bleef staan en keek naar haar. Toen trok zijn gezicht scheef van woede.
‘Je zult spijt krijgen. Je blijft alleen. Wie wil er nou een oude vrijster met een baan?’
‘Ik,’ zei ze ijskoud. ‘Ik heb genoeg aan mezelf. Jou heb ik niet nodig.’
De bruidegom draaide zich scherp om en liep naar de slaapkamer. Svetlana hoorde hoe kastdeuren dichtsloegen, hoe kleding in de koffer werd gesmeten. Tien minuten later kwam hij naar buiten, tas achter zich aanslepend.
‘Je zult spijt krijgen,’ herhaalde hij bij de deur.
‘Nee,’ zei Svetlana terwijl ze de deur opende. ‘Geen seconde. Wegwezen.’
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
