Maar mijn naam stond niet op de reservering.
In plaats daarvan stond daar de naam van zijn moeder.
De confrontatie
Ik staarde naar het scherm, mijn handen trilden.
Was dit een grap? Een vergissing? Misschien was hij een familievakantie aan het plannen? Maar diep van binnen wist ik de waarheid.
Hij was onze droomvakantie aan het plannen – maar niet met mij.
Ik wachtte tot hij uit de douche kwam, met een handdoek om zijn middel, vrolijk neuriënd zoals altijd, alsof er niets aan de hand was. Ik hield de laptop omhoog.
“Luca, wil je me dit uitleggen?”
Hij verstarde.
De kleur verdween uit zijn gezicht toen hij naar het scherm keek.
“Evelina, ik…”
“Wat? Heb je per ongeluk een romantische vakantie geboekt met je moeder in plaats van met je vriendin?” Mijn stem was rustig, maar de woede die in mij opkwam, stond op het punt te ontploffen.
Hij haalde zijn hand door zijn natte haar en zuchtte.
“Het is niet wat je denkt.”
“O ja? Want het lijkt erop dat je me voor een weekend met je moeder hebt laten zitten. Verlicht me.”
Hij aarzelde.
“Ze voelt zich de laatste tijd eenzaam. En ze is nog nooit in Griekenland geweest. Ik dacht dat ik haar mee zou nemen, voordat we later samen reizen.”
Ik liet een bitter lachje ontsnappen.
“Later? Dus wanneer zou onze vakantie dan plaatsvinden, Luca? Nadat je jouw kleine moeder-zoon weekend hebt gehad op de plek waar we samen heen zouden gaan?”
“Ik dacht niet dat het je zou storen…”
“Je dacht dat het me niet zou storen?” Mijn stem werd luider. “Je laat mij alles plannen, je laat me geloven dat het eindelijk voor ons gebeurt, en dan vervang je me gewoon… door je moeder?”
Hij probeerde mijn handen vast te pakken, maar ik trok ze terug.
“Het is niet zo, Eve! Ze vroeg het, en ik wist niet hoe ik nee moest zeggen!”
“Je hebt me in plaats daarvan gelogen.”
Stilte.
Dat was alles wat ik moest weten.
De les
Het probleem met verraad is dat het niet altijd in de vorm van overspel komt.
Soms zijn het de leugens, de gebroken beloften, het besef dat je geen prioriteit bent.
Die avond pakte ik mijn spullen. Luca smeekte me om te blijven, zwoer dat hij de reis zou annuleren, dat we alsnog samen zouden kunnen gaan.
Maar ik was klaar.
Als hij me nu zo makkelijk opzij kon zetten, wat zou hem dan tegenhouden om het nog een keer te doen?
In plaats van meer tijd te verspillen met iemand die me niet waardeerde, deed ik iets beters.
Ik boekte mijn eigen reis.
En ik ging.
Alleen.
Toen ik op de witgekalkte straten van Santorini stond, de zon onderging in de perfecte mix van roze en goud, besefte ik iets:
De droomvakantie ging niet om de bestemming.
Het ging erom met wie je het deelt.
En voor het eerst was ik gelukkig om het met mezelf te delen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
