— Haha, echt? Ik begrijp gewoon niet hoe je aan het nek van je man of vrouw kunt hangen! Ik zou mezelf na zoiets helemaal niet meer respecteren! Want als je niets doet, niets onderneemt, niet werkt, dan degradeer je gewoon!
Je wordt gewoon dommer voor je ogen! De hersencellen atrofiëren zoals spieren dat doen als je te lang geen sport doet!
— Jij kent die persoon helemaal niet, waarom roddel je over haar?
— Over wie? – begreep Marina niet.
— Over Sveta, de ex van mijn zoon! Jij kent haar helemaal niet! Waarom zeg je zulke nare dingen over haar? Zou jij het leuk vinden als zij hetzelfde over jou ging zeggen? – kwam er plotseling uit Svetlana Olegovna.
— Waar haalt u vandaan dat ik het over haar heb? – was Marina verbaasd. – Ik zei gewoon… gewoon een gedachte die in me opkwam, hardop denkend, zo u wilt! Wat Sveta betreft, Misha zelf heeft ook gezegd dat zij… – Marina zweeg even en dacht na. – Oh ja, ik herinner het me, hij zei dat ze “tot aan haar middel houten was”!
— Wat bedoelt u daarmee? – begreep de schoonmoeder niet. – Wat betekent “houten tot aan het middel”?
— Nou, dat ze gewoon dom is! – grinnikte Marina. – Niets kan ze! Misha zei dat ze alleen maar thuis zat en helemaal niets deed, zelfs niet voor hem koken!
— En jij, denk je nu echt dat jij voor hem kookt? – vroeg Svetlana Olegovna met een twijfelachtige toon.
— Meent u dat serieus? – reageerde Marina.
— Wat zei ik verkeerd? – deed de schoonmoeder alsof. – Jij kookt voor hem?
— Natuurlijk! En wat is daar nou zo bijzonder aan? Ik kook voor hem, hij kookt voor mij wanneer ik er geen tijd voor heb! Alles gaat prima zo bij ons!
— Ach, dat maakt ook niet uit! – wuifde Misha’s moeder meteen weg. – En trouwens, Sveta is helemaal niet dom! Ze is best slim, maar mijn zoon lijkt, zoals ik het begrijp, meer te vallen op een heel ander type, meer primitief!
— Luister, Svetlana Olegovna! Ik begrijp heel goed dat u al meerdere keren geprobeerd heeft mij te beledigen en te vernederen! Het enige dat ik echt niet begrijp, is waarom?! Wat heb ik u aangedaan dat u zich zo gedraagt?
— Moet ik me tegenover jou gaan verantwoorden of zo? – grinnikte de schoonmoeder vies. – Ik ben in mijn eigen huis en kan hier zeggen wat ik wil en tegen wie ik wil!
— Waar bevindt u zich? – verslikte Marina zich bijna in de thee. – Uw eigen huis? U bent hier bij mij thuis en wees zo vriendelijk, hou op met dit gedrag!
— Dit is het appartement van mijn zoon, dus ook het mijne! En jij mag hier helemaal oprotten, ik wil je hier niet meer zien! Thuis bij haar! – lachte Svetlana Olegovna.
Marina spande zich op. Zo’n brutaliteit en gedrag van de moeder van haar man had ze totaal niet verwacht. Ze zette haar theemok neer en keek haar schoonmoeder aandachtig aan.
— En nu, voordat u te ver gaat, wil ik u waarschuwen, Svetlana Olegovna! Ik ben opgegroeid in een eenvoudiger gezin dan dat van jullie Sveta, die, zoals Misha zegt, “tot aan haar middel houten is”!
Die u zo liefhebt en beschermt! Dat betekent dat ik niet ga toekijken of luisteren hoe u mij zonder reden beledigt! Ik ben een eenvoudige vrouw, ik kan je ook een mep geven! Is dat duidelijk?
— Ik zal je nu… – begon Svetlana Olegovna en stond op van tafel.
— Hou je mond, oude gek! Ik laat niemand over me heen lopen, jou niet, niemand anders ook, en het kan me helemaal niets schelen wat zulke “hogere” persoonlijkheden als jij van me denken! Jij bent bij mij op bezoek, wees dan zo vriendelijk je te gedragen als een gast!
— En vergeet het niet, dit is niet jouw huis! En ik kan je hier gewoon eruit gooien alsof je een vuilniszak bent! Vragen? – vroeg Marina.
— Je zult er spijt van krijgen wat je nu tegen me gezegd hebt! Heel veel spijt! – begon de schoonmoeder kwijlend te spugen.
— Op dit moment heb ik maar één spijt, en dat is dat ik je hier binnen liet!
— Hé, genoeg met dat tutten! Ik ben ouder dan jij en je moet respect voor me hebben! Tutten zal ze me niet, snotaap!
— Leeftijd is geen reden om iemand respect te geven! Zeker niet als die zich gedraagt zoals jij!
— Ik zei, genoeg met dat tutten! – brulde Svetlana Olegovna en sloeg met haar vuist op de tafel. – Maak me maar niet kwaad, ik ben niet iemand die je met je brutale gedrag kan intimideren! Brutaal ding! Ik heb in mijn leven dingen meegemaakt en ruzies gezien waarin jij vergeleken bij mij niets bent!
— Waar heb jij dan ooit kunnen zijn? Wat verzin je hier? Jij hebt je hele leven op de nek van je man gezeten! En je hebt je leven geleerd uit series! Dus hou je mond, ik vraag het je vriendelijk! Anders kun je de deur uit! – waarschuwde Marina haar schoonmoeder.
Maar Svetlana Olegovna was fysiek groter dan haar schoondochter en dacht dat ze haar nu gewoon in een houdgreep zou nemen. Er bestaan zulke kortzichtige persoonlijkheden met een opgeblazen ego en verkeerd ingestelde levensoriëntatie, die aan iedereen willen bewijzen dat de waarheid alleen bij hen ligt.
Ze stond op van tafel en stapte richting haar schoondochter. Ze wilde Marina bij haar haar grijpen, maar Marina bleek voorbereid op deze wending van gebeurtenissen, hoewel ze eigenlijk helemaal niet van plan was te vechten.
Marina greep haar schoonmoeder bij de arm en trok haar scherp naar zich toe. Svetlana Olegovna, die haar acties verkeerd inschatte, viel volledig uitgestrekt op de grond recht voor de tafel en schreeuwde luid.
Marina raakte haar niet meer aan; ze pakte gewoon haar telefoon en rende uit de keuken. Ze opende de recente oproepen en belde snel haar man.
— Misha, hoi! Het is dringend, je moeder is hier! – zei Marina snel.
— Hoezo hier? Ze zouden pas over een paar weken met mijn vader komen! – verbaasde Misha zich. – En waarom ben jij zo? Hijgend of zo? Wat is er gebeurd?
— Ze viel me aan, je moeder, Misha! Ik weet niet wat ik moet doen! Kom snel naar huis! Anders, ik vrees dat ik niet lang voor haar door het appartement kan rennen en dat ik terug moet slaan! Ze is echt helemaal doorgedraaid!
— Wat is er gebeurd? Waarom viel ze je aan?
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
