— O-o-o, kijk eens, wat een modepopje! — sneerde Ljoedmila Petrovna toen ze Lida in haar nieuwe jas zag. — Zeker een cadeautje van papa? Waar haalt hij daar geld voor vandaan, vraag ik me af? Over alimentatie klaagt hij, maar voor nieuwe kleren van zijn lievelingsdochter heeft hij wel geld!
— Mooie jas, — gaf Anja toe, maar voegde er meteen jaloers aan toe: — En ik dan? Krijg ik soms niets? Ik ben toch ook zijn dochter!
— Als je wilt, kun je hem ook zien, — stelde Lida voor.
— Laat maar! Mama heeft het me verboden, — wimpelde Anja af.
Lida vroeg zich af hoe haar vader de maat zo goed had geraden, maar de jas zat perfect en stond haar schitterend. Moeder en zus knarsetandden telkens als ze hem droeg en maakten gemene opmerkingen over Valerij Ivanovitsj. En toen Lida hem bleef dragen, ontdekte ze op een dag dat de binnenzakken waren kapotgesneden. Een klein, maar heel gemeen gebaar. Of het moeder of zus had gedaan, ging ze niet uitzoeken. Ze naaide de voering stilletjes dicht en hoopte dat het niet nog eens zou gebeuren.
— Waarom draag je je jas niet? — vroeg vader eens.
— Wel hoor, pap. Vandaag is het gewoon warm, — loog Lida, omdat ze hem niet wilde kwetsen met het verhaal over de schade.
De jaren gingen voorbij. De meisjes werden volwassen. Lida haalde haar diploma, vond een baan en trouwde. Ze trok bij haar man in en kreeg al snel een dochter, Masja.
— Eindelijk verlost van die slang in het nest! — zei Ljoedmila Petrovna venijnig tegen Anja toen de oudste dochter vertrok. — Laat ze nu maar haar man lastigvallen met haar streken!
— En wat als ze gelukkig wordt? — vroeg Anja aarzelend.
— Welnee! Met háár karakter! Ze zal nog genoeg lijden, let maar op.
Later trouwde ook Anja en verliet ze het ouderlijk huis. Maar haar huwelijk hield niet lang stand. Ze keerde terug naar haar moeder, samen met haar twee kleine zoontjes, die vlak na elkaar geboren waren.
— Zie je wel, ik heb het toch gezegd! — riep Ljoedmila Petrovna haar tegemoet. — Moderne kerels zijn allemaal schoften! Maar jij wilde niet luisteren en haastte je om te trouwen!
— Mam, waar moet ik nu wonen? — vroeg Anja klagend, terwijl ze haar huilende zoontje wiegde.
— Waar anders? Woon hier. Maar die arenden van jou moeten mijn hoofd niet gek maken met hun gebrul! — Ljoedmila Petrovna was er allerminst blij mee en verloor vaak haar geduld.
Zelf had ze nooit meer een privéleven opgebouwd en veranderde in een eeuwig mopperende en ontevreden vrouw. Hoewel ze van Anja hield, wilde ze eigenlijk niet onder één dak met haar wonen en verweet haar bij elk mogelijk voorval.
— Alweer hebben die snotneuzen van jou de hele nacht gegild! — klaagde ze ’s ochtends. — Ik ga onuitgeslapen naar mijn werk!
— Mam, maar het zijn kleine kinderen, wat kan ik doen? — verdedigde Anja zich.
— Daar had je eerder aan moeten denken! Kinderen krijg je niet zomaar bij oma op het dorp!
De kinderen van Anja maakten herrie en kattenkwaad, maar niemand wilde zich echt met hen bezighouden: Ljoedmila Petrovna werkte, en Anja probeerde thuis geld te verdienen terwijl ze tegelijk op de jongens paste. Kortom, de sfeer in huis was zwaar.
Lida hield af en toe contact met haar zus en moeder, en wist hoe het er bij hen aan toeging.
— Hoe gaat het, Anja? Hoe gaat het met de kleintjes? — vroeg ze tijdens zeldzame telefoongesprekken.
— Ach, hoe… Zwaar. Moeder is voortdurend ontevreden, de kinderen zijn vaak ziek, geld is er te weinig, — klaagde Anja.
— Misschien kun je proberen de relatie met papa te herstellen? Hij is nu tenslotte opa.
— Ben je gek! Moeder vermoordt me en zet me het huis uit! Stel dat nooit meer voor, — schrok Anja.
Lida vertelde haar vader het laatste nieuws tijdens hun ontmoetingen: ze hielden contact. De tweede vrouw van Valerij Ivanovitsj werd getroffen door een ernstige ziekte, en hij bleef als weduwnaar helemaal alleen achter, nu als volwaardig eigenaar van zijn tweekamerappartement.
— Pap, voel je je niet eenzaam? — vroeg Lida bij haar bezoeken.
— Ik ben eraan gewend. En nu is het rustig, — antwoordde Valerij Ivanovitsj. — En hoe gaat het met je zus? Ze is vast al helemaal volwassen geworden?
— Ze is getrouwd geweest, maar gescheiden. Woont nu bij mama, met twee zoontjes.
— Kleinkinderen… En ik heb ze nog nooit gezien, — zuchtte vader bedroefd.
Lida bleef hem bezoeken, nu samen met haar dochter. Valerij Ivanovitsj was dol op zijn kleindochter.
— Opa, waarom heb ik maar één opa? — vroeg kleine Masja. — Katja op de crèche heeft er twee.
— Dat gebeurt, zonnestraaltje. Maar ik hou dubbel zoveel van jou, — zei Valerij Ivanovitsj, terwijl hij haar omhelsde.
— En waar woont tante Anja? Waarom gaan we niet bij haar langs?
— Ze woont ver weg, — antwoordde haar moeder ontwijkend.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
