Viktor bestuurde de boot over het kalme water van de Finse Golf, terwijl zijn passagiers — toeristen uit Moskou — enthousiast hun hengels uitwierpen. Het was een prachtige dag: de zon scheen fel, er woei een zachte bries, en de vissen beten gretig.
‘Meneer Viktor, wat zwemt daar?’ riep een van de toeristen plotseling, terwijl hij in de verte wees.
De kapitein kneep zijn ogen tot spleetjes en tuurde over het water.
‘Lijkt wel een vogel… Maar nee, iets vreemds.’
Toen de boot dichterbij kwam, keken ze elkaar verbaasd aan. In het water spartelde een kat, amper nog boven water, vechtend om te blijven drijven. Een oranje kat, doorweekt en volledig uitgeput.
‘Nou zeg!’ schudde Viktor zijn hoofd. ‘Hoe komt die hier terecht? Anderhalve kilometer van de kust!’
‘Misschien is hij van een boot gevallen?’ opperde een toerist.
‘Of meegevoerd door de stroming,’ voegde een ander toe.
De kat miauwde klaaglijk en probeerde naar de boot te zwemmen, maar zijn krachten waren duidelijk op.
‘Goed, jongens, vissen kan later,’ besloot Viktor en pakte een visnet. ‘We moeten hem redden.’
Het bleek niet gemakkelijk om de kat op te vissen — hij was bang, krabde en zwom paniekerig heen en weer. Uiteindelijk wisten ze hem in het net te krijgen en voorzichtig aan boord te hijsen.
‘Het arme beestje is helemaal op,’ zuchtte Viktor, terwijl hij de trillende kat in een oude jas wikkelde. ‘Hoe lang zou hij al in het water hebben gelegen?’
De kat kroop in een hoekje van het dek en keek de mensen aan met voorzichtige, angstige ogen. Zijn natte vacht stak alle kanten op, zijn snorharen trilden.
‘Wat een schatje,’ zei de vrouw van een van de toeristen ontroerd. ‘En nog jong ook.’
‘We moeten hem naar de dierenarts brengen,’ zei Viktor bezorgd. ‘Hij heeft vast zout water binnengekregen.’
De dierenarts onderzocht de kat en stelde iedereen gerust:
‘Hij is gezond, al is hij uitgeput. Uitgedroogd, bang — maar sterk. Laat hem tien dagen rusten, en hij is weer helemaal de oude.’
‘Zullen we proberen de eigenaar te vinden?’ vroeg Viktor.
‘We kunnen een oproep plaatsen. Maar hij lijkt eerder een zwerfkat. Zijn uiterlijk wijst op een straatleven.’
Viktor nam de kat mee naar huis. Zijn vrouw Galina verwelkomde de nieuwe “gast” warm:
‘Ach gossie, wat ben jij mager! We zullen je snel weer op krachten brengen!’
De eerste dagen verstopte de kat zich onder de bank en kwam alleen tevoorschijn om te eten. Langzaam begon hij het huis te verkennen. Na een week begon hij al te spinnen wanneer Galina hem zachtjes over zijn rug aaide.
‘Weet je,’ zei Viktor tegen zijn vrouw, ‘misschien moeten we hem houden. Ik denk niet dat iemand hem nog komt halen.’
‘Ik heb er geen bezwaar tegen,’ glimlachte Galina. ‘Ik droom al lang van een kat. Hoe zullen we hem noemen?’
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
