— Verkoop dat huis aan zee en geef me alles terug wat ik heb uitgegeven om jouw man voor je op te voeden! – eiste de schoonmoeder.
— En wie zit er nou te wachten op jullie vieze zee? — snoof Olga Vladimirovna, terwijl ze naar haar glimlachende schoondochter keek.
Hoe kwam Darja er eigenlijk op om haar schoonmoeder voor te stellen om in haar huisje aan zee te gaan uitrusten? Iedereen weet toch dat vakantie aan de Zwarte Zee pure zelfkwelling is. Verdiende Olga Vladimirovna zoiets? Nee! Zij hoorde bij de oceaan, ergens in het buitenland, waar het water kristalhelder is en de service een aangename indruk achterlaat.
De binnenlandse badplaatsen vond de vrouw onwaardig om te bezoeken; zij droomde van de kraanvogel in de lucht. Al zongen de financiën treurige liedjes, het was onmogelijk om naar het buitenland te reizen waar ze zo van droomde, maar wat verlangde ze ernaar! Geen enkele mus in de hand kon die droom vervangen. Liever niets dan een vakantie die je eigenlijk niet wilt.
— Sorry. Ik dacht dat u er blij mee zou zijn. U zei toch dat u het niet erg vond om eens aan zee te wonen? Jammer dat het voorstel u niet bevalt. Dan geef ik de sleutel aan mijn zus. Zij wilde er graag een weekje heen. En als het vakantieseizoen begint, gaan we het verhuren. Geld is nooit overbodig.
Precies, geld is nooit overbodig. Alleen zou het niet in haar zakken belanden. Olga Vladimirovna kneep haar ogen samen, maar zei verder niets.
Darja had het huis heel onverwacht en voordelig gekocht: haar vriendin had het geërfd, maar wist niet wat ze ermee moest doen. Anna besloot het voor een prikje te verkopen en vertelde dat aan haar vriendin. Darja greep meteen die kans.
Zelfs als je niets verdient aan de verhuur, kun je er zo vaak heen om uit te rusten als je wilt. Onlangs hadden Darja en haar man Ruslan de renovatie van het huis afgerond. Ze wilden hun schoonmoeder laten ontspannen, maar nu zij het had afgewezen…
Olga Vladimirovna bleef niet lang op bezoek. Ze ging naar huis en begon na te denken hoe ze er toch iets aan kon verdienen. Haar zoon was de laatste tijd veel te afstandelijk en hielp bijna niet, terwijl ze hem daar juist voor had opgevoed! Ze had erop gerekend dat ze geen zorgen meer zou hebben als ze een echte man van hem maakte.
Ze had zichzelf ermee in de vingers gesneden. Nu bracht Ruslan elke cent naar huis en gaf alles aan zijn vrouw. Wie dacht er nog aan zijn moeder? Als ze haar financieel zouden hebben geholpen, had ze makkelijk kunnen sparen voor een reis naar haar geliefde oceaan. De vrouw glimlachte terwijl ze zich voorstelde hoe ze langs de kust wandelde en die ene ontmoette met wie ze de rest van haar leven zou kunnen doorbrengen.
Liggend op de bank bleef Olga Vladimirovna zich afvragen waar haar schoondochter ineens zo’n bedrag vandaan had gehaald om dat huis te kopen. Hoe je het ook wendt of keert, zelfs het meest vervallen hutje aan zee is niet goedkoop – het blijft een badplaats! Vast en zeker had ze gespaard van het geld dat haar man naar huis bracht: al zijn bonussen en zijn salaris.
Ze hadden het toch ook met haar kunnen delen. Had zij soms voor niets zoveel tijd in haar zoon geïnvesteerd en zich ingespannen om hem een beter leven te geven? Ze voelde zich gekwetst dat niemand aan haar had gedacht of haar raad had gevraagd toen ze zo’n impulsieve aankoop deden. Het was moeilijk om haar ergernis stil te houden.
Olga Vladimirovna kon glimlachen, zelfs als het vanbinnen pijn deed, maar nu was het anders. Ze wilde eindelijk alles uitspreken wat zich had opgestapeld. Ze besloot met haar zoon te praten.
Toen Ruslan langskwam om op haar verzoek de kranen in de badkamer te controleren, trakteerde Olga Vladimirovna hem op een heerlijke maaltijd. Tijdens het eten zei ze hoe graag ze eens in een fatsoenlijke omgeving wilde uitrusten.
— Jullie hebben geld zat, jullie zouden me best kunnen helpen met een reisje, — zei ze ronduit, terwijl ze haar zoon aankeek.
— Wat zeg je nu! Wat voor geld zat? We hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Dasha moest zelfs een beetje lenen om dat huis aan zee te kopen. En de renovatie was ook niet goedkoop. We hopen nu al blij te zijn als we de kosten dit vakantieseizoen terugverdienen.
Olga Vladimirovna zuchtte diep en schudde haar hoofd.
— Altijd hetzelfde! Jullie lossen jullie eigen problemen op, maar om naar je moeder om te kijken, daar is geen tijd voor? Ik heb zoveel nachten door jou wakker gelegen. Ik deed alles voor je. Ik offerde niet alleen mijn persoonlijke leven, maar ook mijn gezondheid op.
Nu zou ik die wel willen herstellen, maar waar moet ik het geld vandaan halen? In tegenstelling tot je vrouwtje kon ik niet sparen; ik moest immers veel in jou investeren. Denk je dat het makkelijk was om al je clubjes en bijlessen te betalen?
Hoewel ze niet van plan was geweest om ruzie te maken met haar zoon, kon ze de stroom van verwijten niet stoppen. Ze wilde haar zin krijgen, koste wat kost.
— Mam, heb ik je daar ooit om gevraagd? Ik heb je toch gezegd dat al die clubjes me niet interesseerden? Ik leerde ook zonder extra lessen goed genoeg. Elke keer zei ik je dat je voor niets geld weggooide en mijn tijd verspilde, maar jij wilde niet luisteren. En nu geef je mij de schuld?
Je had dat geld beter opzij kunnen zetten in plaats van het zomaar uit te geven. Jammer dat er nu niets meer te veranderen valt, en dat mijn mening toen niet telde.
Ruslan stond op van tafel, bedankte zijn moeder voor het heerlijke diner en nam afscheid van haar. Olga Vladimirovna snikte beledigd. Het was lang geleden dat ze zo’n teleurstelling had gevoeld.
Als ze in het begin nog wel aardig over Dasha had gedacht, kookten nu jaloezie en gekwetstheid in haar binnenste. Het was allemaal háár schuld! Als haar zoon dat meisje niet zo vroeg had ontmoet, zou hij nog steeds onder moeders vleugels wonen en haar helpen.
Hij wist toch hoe belangrijk dat voor haar was. Maar nu gaf hij alles aan zijn vrouw en bracht al zijn vrije tijd alleen met haar door. Wat bleef er voor de moeder nog over?
Toen Olga Vladimirovna zich herinnerde hoe Darya had geglimlacht toen ze haar voorstelde om naar het huisje aan zee te gaan uitrusten, werd ze nog bozer. Ze vond dat het allemaal op een bespotting leek. De schoondochter had, wetend hoe graag haar schoonmoeder naar de oceaan wilde, zo wreed gehandeld – ze had haar recht in het gezicht uitgelachen.
Ze wilde haar naar die vieze zee sturen, waar je niet eens zin had om te zwemmen, laat staan langs het strand te wandelen. Ooit, in haar jeugd, was Olga Vladimirovna eens met haar zoon naar zee gegaan. Daar had ze bitter spijt van gehad: zoveel mensen dat er nauwelijks plek was om een appel te laten vallen.
Hoe het er in het buitenland aan toeging, kende ze alleen van mooie plaatjes en filmpjes op internet. Misschien zou het haar niet eens bevallen, maar nu was het een kwestie van principe geworden.
Steeds opnieuw denkend over wat er gebeurde, concludeerde de vrouw dat alleen haar schoondochter overal schuld aan had. Terwijl de boosheid op Darya zich opstapelde, besloot Olga Vladimirovna om naar haar toe te gaan en openlijk met haar te praten.
Juist toen had haar zoon zijn moeder uitgenodigd voor het avondeten. Hij had gezegd dat Dasha iets lekkers zou klaarmaken en dat ze heel graag wilde dat haar schoonmoeder de traktaties zou proeven.
— Willen jullie me met lekkernijen paaien? We zullen wel zien wat Dasha te zeggen heeft als ik haar alles recht in het gezicht vertel, — mompelde Olga Vladimirovna tegen zichzelf, terwijl ze zich voorbereidde op het gesprek.
De vrouw besloot eerder te komen, voordat haar zoon terugkwam van zijn werk. Ze wist heel goed dat Ruslan zijn vrouw in bescherming zou nemen en haar kant zou kiezen. Als ze iets wilde bereiken, moest ze Darya alleen treffen.
— Ik had niet gedacht dat u zo vroeg zou komen. Ik ben nog niet helemaal klaar. Gaat u intussen in de woonkamer zitten. Zal ik de tv aanzetten? – begroette Darya haar schoonmoeder met een glimlach op haar lippen.
— Dank je, maar die kan ik thuis ook wel bekijken. Ik kijk liever hoe jij kookt. Tegelijk kunnen we eens praten.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
