Maar Anna liet zich niet breken. Met vijf kinderen om te voeden, nam ze elke klus aan – vloeren schrobben, serveerster, tot diep in de nacht kleding naaien. Elke ochtend bracht ze de kinderen naar school, stevig bij de schouders, alsof haar aanraking hen kon beschermen tegen de wreedheid van de wereld.
Leraren glimlachten meelevend. Ouders wierpen ijzige blikken. Maar Anna zette door.
Haar kinderen groeiden op, elk met hun eigen unieke talent:
David, de oudste zoon, was dol op het tekenen van auto's en droomde ervan ze te bouwen.
Naomi, dapper en loyaal, kwam op voor haar broers en zussen.
De dromerige Grace vulde hun kleine huis met liedjes en gedichten.
Lydia was slim en ambitieus, met een talent voor cijfers.
Ruth, de stille, week zelden van Anna's zijde, haar kleine handje rustte altijd in dat van haar moeder.
Maar ongeacht hun talenten zag de maatschappij maar één ding: "vijf kinderen met een witte moeder."
Lessen in de liefde
Richards afwezigheid achtervolgde hen. Zijn naam hing als een schaduw boven de tafel, in de klaslokalen en zelfs in hun gedachten.
Toen David tien werd, stelde hij Anna eindelijk de vraag waar ze zo bang voor was.
"Waarom haat papa ons?"
Anna knielde naast hem neer en veegde zijn tranen weg. Haar stem brak toen ze zei: "Omdat hij de liefde nooit begreep, David. Het is zijn fout, niet die van jou."
Deze woorden werden hun schild.
Te midden van de blikken en het gefluister vonden de vijfling kracht. Naomi bestreed onrecht waar ze het ook tegenkwam. Grace zong op school en ontroerde het publiek tot tranen. Lydia zegevierde in wedstrijden. Ruth schilderde met een stille passie. En David, die de last droeg van de 'man des huizes', werkte parttime om het gezin te onderhouden.
Anna's opofferingen waren eindeloos. Ze sloeg maaltijden over om de kinderen te voeden, liep kilometers als het benzinegeld op was en naaide oude kleren tot iets draagbaars.
Op haar achttiende verjaardag besloten de vijfling een feest ter ere van haar te geven.
"Voor alles wat je hebt opgegeven," zei David met trillende stem, "is vandaag voor jou, mam."
De tranen stroomden over Anna's wangen terwijl vijf paar armen haar omhelsden. Voor het eerst in jaren was ze niet langer de vrouw die Richard had verlaten. Ze was een moeder die had volgehouden en een gezin had opgebouwd dat niemand haar kon afnemen.
Het verleden keert terug
Maar het gefluister verdween nooit helemaal. "Ze loog." "Ze kennen hun echte vader niet eens." Het gif van een klein Amerikaans stadje
Voor complete kooksets, ga naar de volgende pagina of gebruik de Open-knop (>), en vergeet niet te DELEN met je Facebook-vrienden.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
