Toen we kerstcadeaus aan het uitpakken waren, riep mijn 5-jarige kind: ‘Ja! De andere mama heeft haar belofte gehouden!’ – Na een lange stilte zei mijn man eindelijk iets.

‘Dat was ik ook van plan,’ zei hij snel. ‘Ik dacht alleen… ik dacht dat je zou zeggen dat ik stom was om er zelfs maar over na te denken. Ze klonk oprecht, en je weet hoe verdrietig Simon was toen we hem vertelden dat Megan niet meer op hem zou passen. Ik dacht dat één bezoekje geen kwaad kon.’

“Dit klinkt niet alsof het slechts één bezoek was, Mike.”

Hij schudde zijn hoofd. « Nee, dat was het niet. Het leek in eerste instantie echt onschuldig. Ze kwam langs als je aan het werk was, ging bij hem zitten, speelde even en ging dan weer weg. »

‘En dan?’ vroeg ik.

Hij aarzelde.

Die stilte vertelde me alles.

“Op een dag hoorde ik haar tegen hem zeggen dat hij haar zijn ‘andere moeder’ moest noemen. Ze zei tegen onze zoon dat hij hun bezoekjes geheim moest houden en zich geen zorgen hoefde te maken, omdat ik had gezegd dat het goed was. Ik voelde me misselijk. Toen besefte ik dat het te ver was gegaan. Ik zei haar dat ze moest stoppen met komen. Dat ze een grens overschreed.”

« En? »

Hij schudde langzaam zijn hoofd. « Ik heb een enorme fout gemaakt. »

‘Ze huilde. Ze… zei dat ze verliefd op me was geworden. Ik zei haar dat ze nooit meer terug moest komen, maar…’ Hij keek me angstig aan. ‘Ik zie nu in dat het verkeerd was om dat te zeggen, want dat cadeau dat Simon openmaakte… ik heb het niet onder de boom gelegd.’

‘Waar heb je het over, Mike?’