1946: de schok van de bikini
In 1946 presenteerde Louis Réard zijn “bikini” in Parijs — en veroorzaakte een culturele schokgolf. Het tweedelige pakje dat de navel bloot liet, werd als choquerend ervaren. Réard noemde zijn uitvinding naar het Bikini-atol, waar op dat moment kernproeven plaatsvonden — een knipoog naar het ‘explosieve’ effect van zijn creatie. Geen enkel professioneel model durfde het te dragen, dus huurde hij een danseres uit het cabaret, Micheline Bernardini, om het te presenteren.
In landen als Italië, Spanje en België werd de bikini verboden. De katholieke kerk veroordeelde het als een teken van moreel verval. Toch was de revolutie niet meer te stoppen.
Van provocatie tot symbool
In de jaren ’50 en ’60 werd de bikini wereldwijd populair dankzij sterren als Brigitte Bardot en Ursula Andress (met haar iconische witte bikini in de James Bond-film). De bikini werd meer dan kleding: het werd een statement. Een symbool van zelfvertrouwen, autonomie en vrijheid.
Vandaag: een gewonnen vrijheid
Vandaag is het moeilijk voor te stellen dat de bikini ooit leidde tot arrestaties of verboden. Maar de geschiedenis van de bikini is niet zomaar modegeschiedenis — het is een verhaal van strijd, emancipatie en zelfbeschikking. Elke centimeter blote huid betekende een politiek gebaar.
De bikini is veel meer dan een kledingstuk: het is het symbool van een revolutie, geweven van stof… en van onverzettelijke wil.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
