Na verloop van tijd begreep ik dat Damians tussenkomst niet slechts een uiting van familieplicht was. Het was een les in eigenwaarde, een herinnering dat ik de macht had om mijn eigen identiteit te definiëren en het pad te kiezen dat ik wilde volgen.
Op een avond, terwijl ik bij het raam stond en de zon aan de horizon zag zakken, wist ik dat ik er klaar voor was. Klaar om de toekomst met open armen te omarmen, om een nieuw verhaal te weven met de draden van veerkracht en hoop. Want water, zo blijkt, kan meer wegspoelen dan alleen vuil – het kan de ziel zuiveren en de innerlijke kracht onthullen.
