Mirta zag hoe de brancard in de auto werd geladen. Naast haar klapte de deur dicht – de man van de bazin sloot haastig het zomerhuisje af. Toen hij de kat zag, struikelde hij bijna.
Wegwezen! Je loopt altijd maar in de weg! – riep hij en rende naar het poortje.
Het geluid van de sirene klonk steeds verder weg en verstomde al snel helemaal…
Mirta snuffelde aan de drempel van het zomerhuisje, op zoek naar de vertrouwde geur van haar bazin. Haar kleine hartje kromp angstig samen. Wat zou er nu gebeuren?
Nadat ze het laatste restje voer had opgegeten, begon de kat op muizen te jagen om zichzelf te voeden. De nachten werden merkbaar kouder en Mirta wikkelde zich in een deken, die nog steeds de vertrouwde en geliefde geur vasthield…
De man van de bazin verscheen pas in november, toen de eerste sneeuw viel. Hij bracht Mirta’s huisje, haar krabpaal en haar kattenbak mee. Nadat hij alles in het tuinhuis had gezet, strooide hij wat droge kattenbrokjes op de vloer.
Zoek het verder zelf maar uit, – zei Dmitri terwijl hij naar de kat keek die zich onder een bankje had verstopt. – Oksana ligt in het ziekenhuis, ik heb geen tijd om met jou bezig te zijn…
De man doorzocht lang de spullen in het huisje. Nadat hij enkele dozen in de auto had geladen, wierp hij een laatste blik op het zomerterrein en reed weg zonder om te kijken.
Toen hij zeker was dat de man weg was, kwam Mirta uit het tuinhuisje tevoorschijn. Een mus landde op het hek en tjilpte kort, waarop de kat hem verward aankeek.
De mus sprong op de grond en boog zijn hoofdje speels, alsof hij Mirta wilde uitnodigen om mee te spelen, maar Mirta bleef onverschillig…
De monotone winterdagen trokken voorbij. De mus at van het voer en Mirta vond het prima. Hij was het enige levende wezen dat haar een beetje gezelschap bood in haar eenzaamheid.
In de koude nachten, warm ingepakt in haar deken, dacht ze aan de zachte stem van haar bazin en haar tedere handen. Waar was ze, haar bazin? Waarom had ze haar alleen gelaten? Hier was het zo koud…
Toen de bazin op een brancard voorbij Mirta werd gedragen, gleed haar hand langzaam omlaag, alsof het een afscheidsgroet was…
Eentonige winterdagen volgden. De mus bleef van het voer snoepen en Mirta protesteerde niet. Hij was de enige die haar eraan herinnerde dat ze niet helemaal alleen was…
— Oksana! Mijn broek zit alweer helemaal onder die kattenharen! Dit is niet te doen! Doe toch iets! — mopperde Dmitri geïrriteerd terwijl hij zich klaarmaakte voor zijn werk.
Mirta schoot snel haar schuilplaats in, want ze wist uit ervaring: ’s ochtends was de baas niet degene bij wie je moest aankruipen. Je kon zomaar een tik op je kop krijgen.
Een half jaar geleden werd ze weggehaald bij de familie waar ze opgroeide met haar moeder, een kat, en naar dit huis gebracht. Klein en pluizig zocht ze warmte en zorg die ze alleen bij de bazin vond. Maar haar man was er vanaf het begin tegen. Mirta begreep meteen: het was beter om hem uit de weg te gaan.
Oksana luisterde geduldig naar het gemopper van haar man en knikte alleen maar, belovend alles te regelen. Zodra Dmitri de deur achter zich dichttrok, kroop Mirta uit haar schuilplaats en ging naar haar redster toe.
— Wees niet boos op Dima, hij is eigenlijk een lieve man, hij is alleen niet gewend aan dieren, — fluisterde Oksana terwijl ze de kat aaide. — Maar ik hou van je. Geloof me, hij zal eraan wennen…
Maar de tijd verstreek en Dmitri werd steeds prikkelbaarder. Mirta keek uit naar zijn zakenreizen — dan waren de dagen rustig. Oksana zorgde goed voor haar, gaf lekkernijen en veel aandacht. Alles zou goed zijn geweest, maar op een dag stelde Dmitri: of de haren verdwijnen uit het huis, of de kat.
Op een avond kwam er een jonge vrouw met zachte handen. Eerst dacht Mirta dat het een nieuwe vriendin was. Maar al snel zaten haar pootjes vast in plakkerig tape, kreeg ze een vervelende kraag om en begon het scheren. Haar pluizige vacht verdween onder de tondeuse. Mirta miauwde en verzette zich, maar tevergeefs. Teleurgesteld kroop ze in haar huisje en keek met verwijtende ogen naar haar bazin: zo doe je toch niet?
Dagen bracht ze door in haar schuilplaats en kwam alleen ’s nachts naar buiten. Oksana aaide haar en zei:
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
