Toen Anna haar portemonnee thuis vergat, keerde ze terug en stormde het appartement binnen — wat ze daar aantrof, veranderde voor altijd haar houding tegenover haar man
– Ben je zeker dat je niets nodig hebt uit de winkel? – vroeg Anna, terwijl ze haar jas aantrok.
– Nee, nee, ga maar, – antwoordde Boris afwezig, zonder van zijn telefoon op te kijken.
Anna zuchtte zachtjes. De laatste tijd was haar man merkbaar prikkelbaar geworden. Ze besloot het niet aan te kaarten om geen ruzie te veroorzaken. “Hij heeft het gewoon druk”, zei ze tegen zichzelf.
Ze had bedacht om een verrassing voor hem te maken: gebakken zalm met citroen en rozemarijn, en als toetje een taart volgens het recept van zijn moeder. Misschien zou het hem opvrolijken. Maar toen ze bij de kassa stond, realiseerde ze zich dat ze haar portemonnee thuis had laten liggen.
Zuchtend belde ze Boris, maar hij nam niet op. “Waarschijnlijk weer te druk met zijn telefoon”, dacht ze, terwijl ze snel naar huis liep.
Toen ze thuis kwam, stond de sleutel al in het slot, maar… ze stopte. Ze hoorde Boris aan de telefoon praten. Zijn woorden maakten haar diep geschokt.
– Het is bijna geregeld, – zei hij. – Ze vermoedt niets. Het is allemaal goed doordacht.
Anna voelde haar hart in haar borst bonzen. Ze leunde tegen de deur, verward.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
