Tijdens haar hele schooltijd was ze een buitenstaander – de dochter van een zwerver, het mikpunt van spot en minachting. Maar op het eindgala verstomden haar klasgenoten toen de gouverneur persoonlijk naar haar toe kwam om haar te feliciteren
In de keuken hing de geur van havermout – oma was al opgestaan. Het leven ging zijn gangetje: derde klas middelbare school, lessen, huiswerk, af en toe een ontmoeting met vriendinnen.
Op het eerste gezicht leek alles normaal. Maar in werkelijkheid – was het iets anders.
Sinds haar vroege jeugd kende Tatjana één verhaal dat haar keer op keer werd verteld: haar vader was een held, gestorven voordat zij geboren werd. Dat zei haar moeder. Dat herhaalde haar oma. En het was makkelijk om erin te geloven. Ze vertelden het met een soort eerbied, alsof het een heilig geheim betrof dat je niet mocht aanraken. Haar vader was een “echte man”, “ging veel te vroeg heen”, en zij was “zijn grootste erfenis”.
Dat verhaal werd haar schild. Het maakte het makkelijker om te leven. Ze kon het haar klasgenoten vertellen – zonder schaamte, zelfs met een vleugje trots. Sommigen hadden vaders die dronken of gewelddadig waren, anderen hadden helemaal geen vader. Maar zij had een held die voor het vaderland was gestorven. In haar hoofd vormden zich beelden zoals in films: een man in uniform, een vastberaden blik, een afscheid voor de strijd. Haar fantasie vulde de leegte van de werkelijkheid.
Maar naarmate ze ouder werd, kwamen er vragen. Waarom was er geen enkele foto van haar vader? Geen brieven, geen medailles? Waarom noemde niemand ooit zijn naam?
Als ze ernaar vroeg, kreeg ze steeds ontwijkende antwoorden.
– Het is nog niet het moment, Tatjana – zei haar oma.
– Het doet te veel pijn om eraan terug te denken – zuchtte haar moeder, en veranderde dan snel van onderwerp.
Alles veranderde op een avond in december.
Op school kregen ze een opdracht: een stamboom maken. Ze moesten documenten, foto’s, alles wat ze konden vinden meenemen. Klasgenoten brachten oude foto’s, militaire papieren, geboorteaktes. Tatjana ging naar huis en waagde zich voor het eerst in het opbergkamertje met de oude spullen. Ze zocht lang, tot ze een map vond met het label: “Privé”.
Binnenin zat een geboorteakte – maar het was niet de hare. Er stond: Tatjana Ivanova. Moeder: Maria Ivanova. Vader: leeg veld.
Leeg.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
