### Gezicht in het nieuws
Jaren later riep Amrita vanuit de keuken, trillend. « Zet de tv aan, » zei ze.
En hier was hij—ouder, slimmer, achter het spreekgestoelte staand, flitsende flitsen. De kop luidde:
** »Voormalig pleegouder, Harvard-afgestudeerde, tegen alle verwachtingen in burgemeester gekozen.**
Het was Zayd Nouri. Dezelfde jonge man die ons die eenzame nacht redde.
Naarmate de trots groeide, kroop er iets anders binnen—angst. Amrita’s stem sneed door mijn gedachten. « Weet je nog wat er na die nacht gebeurde? »
Ik herinnerde het me. Te goed.
Een paar weken nadat onze auto het begaf, diende ik een **klacht in tegen de bouwomstandigheden** wegens het overtreden van veiligheidsvoorschriften bij een klein bijlescentrum in de Old Market-wijk. Brandgevaar. Slechte ventilatie. Het was routinematig papierwerk. Niets persoonlijks.
Maar dit centrum heette **Bright Steps**.
Ik verstijfde. « Oh nee. »
Amrita keek me vol afschuw aan. « Hij werkte daar. Dat was zijn plek. »
Het besef hiervan trof me met alle macht—dat mijn kleine bureaucratische gebaar de deur naar iemands dromen kon sluiten.
### « Ik herinner me jou ».
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie 
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
