– Had je ook maar iets vermoed? – vroeg ik haar.
Ze zat met haar handen in het haar.
– Zes maanden geleden was ik bij de dokter. Ze zei dat de overgang begonnen was. Ze waarschuwde voor duizeligheid, dat dat gevoel kon verergeren. Ik dacht dat het erbij hoorde. Hoe ben ik zwanger geraakt?
– Zal ik je uitleggen hoe kinderen gemaakt worden? – zuchtte ik. – Gaan we papa vertellen dat hij opa wordt én vader? Mam, eerlijk gezegd ben ik echt blij. Gefeliciteerd. Eindelijk krijg ik een zusje. Dat wilde ik al zo lang.
Mama bloosde en hield haar wangen vast.
– Wat zullen de mensen wel niet zeggen? Op deze leeftijd nog een kind krijgen… – zei ze zachtjes.
– Wat kan mij dat schelen? Laat die mensen het eerst zelf maar eens proberen. Laat ze de afwas doen en stil zijn.
– Ga met me mee. Ik durf het papa niet alleen te vertellen. Straks wordt hij boos of wordt hij niet goed. Dan ben jij er tenminste bij.
Papa’s reactie was bijzonder. Hij keek ons eerst vijf minuten met grote ogen aan. Hij dacht vast dat we hem in de maling namen. Toen sprong hij plots op en rende als een krijger het huis uit. We keken elkaar verbaasd aan.
– Waar gaat hij heen? – vroeg mama geschrokken.
– Naar het water, om zichzelf te verdrinken, – grapte ik onhandig.
Mama gilde, sprong op, deed de deur open en rende de trap op. Ik ging haar achterna. Tussen de eerste en tweede verdieping kwamen we papa tegen. In zijn ene hand had hij een gigantisch boeket bloemen, in de andere een fles champagne. In de gang overhandigde hij de bloemen aan mama.
– Marina, ik hou van je. Jij bent de mooiste vrouw ter wereld. Dank je wel, – zei hij plechtig, – dit is de gelukkigste dag van mijn leven.
– En ik dan? – vroeg ik verontwaardigd.
– De op één na gelukkigste dag, – herinnerde papa zich.
– En wat, ben ik dan niet de mooiste meer? – zei mama plagend. – Heb je in al die jaren dan maar twee gelukkige dagen met mij gehad?
– Maak me niet in de war. Ik ben al helemaal in de war. Ik wilde gewoon zeggen dat ik dolblij ben en gezegend.
– Vooruit dan, Cicero, laten we naar huis gaan. De buren een beetje jaloers maken, – zei mama lachend.
We lachten samen hard.
Papa draaide de hele avond rond mama. Hij legde kussens voor haar klaar, kookte het diner en dwong haar te eten. Mama kon het niet laten.
– Ik ben zwanger, niet doodziek. Stop met springen. Denk aan de baby. Laat me even rusten, – zei ze.
’s Avonds vertelde ik alles aan mijn man. Hij moest hard lachen.
– Je moeder is geweldig. Sasha, je krijgt een tante! Jij gaat haar straks alles leren en beschermen.
Sasha begreep er natuurlijk niets van, maar klapte vrolijk in zijn handen.
De zwangerschap verliep niet gemakkelijk. Mama werd drie keer opgenomen in het ziekenhuis. We maakten ons allemaal zorgen. Maar alles ging goed. Op de uitgerekende datum werd een prachtig meisje geboren. Nu was het mijn beurt om mama te helpen met de baby.
We kochten een roze kinderwagen. Wanneer ik met mijn zusje en zoon ging wandelen, vroegen veel mensen aan Sashenka:
– Ben je met je zusje op pad? Help je mama?
– Nee hoor! – antwoordde mijn zoon trots. – Met mijn tante. Onze oma heeft haar gekregen!
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
