’s Ochtends ging mama al vroeg naar haar kleinzoon om bij hem te zijn. Hoewel ik veel haast had, viel het me op dat ze donkere kringen onder haar ogen had en dat haar gezicht bleek was
– Mam, voel je je wel goed? Misschien kan ik het annuleren? Sasha is onrustig. Denk je dat je het aankunt?
– Kom op, maak je geen zorgen. Alles is goed. ’s Ochtends voel ik me gewoon wat beroerd. Waarschijnlijk doet mijn lever raar. Ik moet me eens laten controleren, – stelde mama me gerust.
– Oké, ik ben snel terug. Morgen is mijn man thuis. Dan laten we Sasha bij hem en gaan we samen naar de dokter.
Mijn zoontje is twee jaar oud. Hij is erg actief. En mijn moeder is nog jong, pas zevenenveertig. Voor een paar uurtjes lukt dat wel.
De volgende dag gingen we naar de kliniek. Mama kreeg een volledige check-up. We zaten in de gang te wachten op de voorlopige resultaten. De dokter kwam naar buiten.
– Gefeliciteerd, Marina Sergejevna, – zei hij tegen mama, – u bent zwanger. Nog twintig weken te gaan. Waarom bent u niet eerder gekomen? Op uw leeftijd moet u extra goed op uw gezondheid letten.
– Z-z-z-zwanger? – stamelde mama, zichtbaar opgelucht.
– Het komt wel goed, – stelde de arts haar gerust. – U bent nog jong en gezond. Alles zal goed verlopen. U hebt een geweldige dochter. De verpleegster komt zo met de prik.
Zeggen dat we verrast waren, is een understatement. We verlieten stilletjes de kliniek en gingen op een bankje zitten. We zaten lang en zwegen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
