Ondertussen negeerde Pljoesja het lawaai volledig, liep naar de arme kat die op de grond gekruld zat en zachtjes snikte in afwachting van een nieuwe klap, pakte hem voorzichtig bij zijn nekvel met zijn indrukwekkende tanden en sleepte hem mee naar huis.
De hond sprong zonder moeite terug over het hek, legde het arme beestje op het grasveld bij het huis en begon hem te likken, zachtjes piepend van blijdschap.
De baasjes stonden op de drempel. De man was verstijfd, de vrouw veegde stiekem haar ogen met haar mouw.
De mensen die buiten stonden kwamen dichterbij en keken zwijgend toe hoe de sterke, dreigende hond die net een man had neergehaald, nu liefdevol voor de zwerver-kat zorgde.
De stilte werd verbroken door applaus, gejuich en vriendelijke kreten.
De kat stond op, kreeg een vriendschappelijke lik op zijn neus, ging zitten, miauwde jammerlijk en sloot zijn ogen alsof hij oververmoeid was. Het was een heel bewogen dag geweest.
Nu rent deze wit-grijze knapperd met de trotse naam Belik elke dag door de tuin in gezelschap van Pljoesja. Soms rent hij weg, soms valt hij hem aan, bijt hem in zijn oor of nek, en Pljoesja valt op zijn rug, draait met zijn poten en krijst van plezier.
— Belik! — klinkt het vanuit het huis, de stem van de baas. — Doe die hond niet zo pijn, serieus!
Belik doet alsof hij bang is, maar een seconde later begint het spel opnieuw. Voorbijgangers blijven staan, buren glimlachen – elke dag een show voor hun raam.
Belik is nu thuis. Hij heeft een dak boven zijn hoofd, vrienden, eten en liefde. En dat allemaal omdat ooit een hond genaamd Pljoesja besloot dat iemand eenzaam en ongelukkig het verdienen gered te worden.
En ja, dit is het einde. Een goed einde. Want soms zijn dieren menselijker dan mensen. Als het niet Pljoesja was… Als hij er niet was geweest…
Schrijf jij de rest maar zelf.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
