Dasha knikte en haar ogen glinsterden. Ze omhelsde hem stevig, zoals vroeger, toen ze bang was voor onweer.
Ze verlieten de bank en liepen naar de auto. Toen gebeurde er iets ongelooflijks. Twee mannen renden uit een zijstraat. De ene had een mes in zijn hand en de ander schreeuwde: “Geef het geld, snel!”
Nikolaj Ivanovich duwde zijn kleindochter achter zich en hield de tas met het geld tegen zijn borst.
— Raak haar niet aan! — gromde hij, maar een van de bandieten sloeg zijn hand weg en de tas viel op de grond.
En toen gebeurde er iets ongelooflijks. Dasha, zonder na te denken, haalde een elektrische verdovingsapparaat tevoorschijn — een cadeau van Aleksej, zodat ze zich veilig zou voelen in de stad. Een flits van elektriciteit en de eerste bandiet viel op de grond. De tweede man deinsde achteruit, maar Dasha stond al voor haar opa, als een leeuwin.
De man werd verlamd en rende weg. Toevallige voorbijgangers hadden al de politie gebeld en binnen enkele minuten was alles voorbij.
— Ben je oké? — vroeg opa, terwijl hij zijn licht verwonde hand vasthield.
— Alles is in orde, het belangrijkste is dat je leeft — fluisterde Dasha, terwijl de tranen begonnen te stromen toen de stress afnam.
Drie maanden later. Dasha en haar man waren verhuisd naar hun nieuwe appartement. Opa bracht ze elke zaterdag wat lekkers, honing en Dasha’s favoriete frambozenjam.
— Opa, kom bij ons wonen, serieus — zei Aleksej.
— Wie moet dan mijn tuin verzorgen? — lachte Nikolaj Ivanovich.
En alleen in zijn hart, terwijl hij keek naar Dasha die in de keuken lachte en Aleksej haar omarmde, dacht hij: “Ik heb het goed gedaan. Dit is nu haar huis.”
Einde.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
