— Mama, het is niet zomaar een kuuroord! Bergen, frisse lucht, prachtige natuur! Comfortabele kamers, allerlei activiteiten…
— Activiteiten? Dansavonden voor gepensioneerden? — ik kon de spot niet onderdrukken. — Meisje, je kent me, je weet dat ik niet van dat soort plekken houd. Ik zie mezelf niet zitten in een badjas tussen oude mensen.
— We wilden alleen maar dat je even uitrust, dat je oplaadt… het is een bijzondere kans!
Ik schudde mijn hoofd. Waarom zien ze mij als een oud mens? Ik ben er nog niet klaar voor om op die manier te ‘ontspannen’.
— Uitrusten kan ik ook ergens anders — zei ik, terwijl de spanning in mij toenam. — Waarom hebben jullie niet gedacht aan een reis vol beleving? Egypte, Italië… iets levendigs, zoals ik leuk vind?
Mijn schoonzoon merkte dat de sfeer aan het omslaan was, en probeerde in te grijpen:
— We bedoelden het alleen goed, mama. We dachten dat het goed voor je zou zijn…
— Goed voor me? Misschien voor iemand van zeventig die geniet van lauwwarme mineraalbaden! Maar niet voor mij! — ik kon mijn teleurstelling niet langer verbergen.
Ik voelde hoe mijn energie weglekte, en de tranen zaten hoog. Mijn dochter en schoonzoon bedankten voor het eten, stonden op en gingen weg zonder iets te zeggen. Ze namen niet eens afscheid. Ik bleef alleen achter aan tafel, met die vervloekte envelop in mijn hand.
Het deed pijn. Echt pijn. Ik had nooit gedacht dat mijn eigen dochter mij zo zou zien.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
