Op haar zeventigste besloot mijn moeder plotseling om een designjurk van 1800 dollar voor zichzelf te kopen – gewoon om die af en toe te dragen tijdens ontmoetingen met vriendinnen.

Ik wilde gewoon… zien of jij me kon toestaan niet alleen oma te zijn. Maar ook een vrouw.

Ik was overweldigd. Verward. En diep geraakt.

— Waarom heb je het me niet meteen gezegd?

— Omdat jij het zelf moest ontdekken. We hoeven onze wensen niet altijd uit te leggen. Soms moeten dierbaren vertrouwen.

We omhelsden elkaar. Voor het eerst in lange tijd zag ik in haar niet alleen mijn ‘moeder’, maar een mens. Met een verhaal. Met wensen. Met een droom.