Hij begon rustig maar beslist tegen haar te praten en legde uit dat deze dag een feest voor onze familie had moeten zijn, een moment waarop we allemaal samen blij zouden moeten zijn.
Hij zei dat haar gedrag ons alleen maar verder uit elkaar dreef en dat hij het niet kon accepteren dat zijn moeder dit belangrijke moment voor ons kapotmaakte.
Hij nam de tijd om haar te herinneren aan zijn liefde voor haar, maar ook aan zijn liefde voor mij.
Met alle geduld die hij in zich had, vroeg hij haar ons huwelijk te respecteren en zich bij ons aan te sluiten in vreugde.
Toen viel er opnieuw een zware stilte in de zaal, en langzaam stopte mijn schoonmoeder met schreeuwen.
Ze sloeg haar ogen neer, zichtbaar beschaamd, en er viel een lange stilte tussen ons. Uiteindelijk knikte ze, en hoewel ze niet tevreden was, besloot ze de rest van de ceremonie zwijgend bij te wonen.
De bruiloft ging, ondanks de spanning, toch door.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
