De bruiloft vond plaats. Arina vertrok.
Maar op een dag ontmoette Vasili haar op de weg en zei:
— Ik wil je iets vragen… Geef me Denis.
— Wat? — Arina was verbaasd. — Waarom?
— Ik weet, Arina, dat je hart verandert als je kinderen hebt. Maar Denis… jij bent niet zijn echte moeder. Je zult hem vergeten. En ik… ik weet het niet.
— Ik geef hem niet weg!
— Ik neem hem niet mee — zei Vasili zacht. — Je kunt hem altijd bezoeken wanneer je wilt. Laat hem gewoon bij mij wonen.
Arina dacht even na. Toen riep ze de jongen:
— Denis! Kom hier! Vertel me bij wie je wilt wonen — bij mij of bij je vader?
De jongen rende toe, met fonkelende ogen:
— Kunnen we niet leven zoals vroeger? Met mama en papa samen?
— Nee — zei Arina verdrietig.
— Dan kies ik voor papa! — schreeuwde hij. — En jij, mama, kom op bezoek bij ons!
En zo gebeurde het.
Denis bleef. En Vasili werd echt vader.
Maar op een dag kwam Arina weer:
— Ze nemen me mee naar de stad. Ik neem Denis mee.
De jongen schreeuwde als een klein dier en klampte zich vast aan Vasili:
— Ik ga nergens heen! Ik blijf bij papa! Ik blijf bij papa!
— Vasili… — fluisterde Arina, terwijl ze naar beneden keek. — Hij… is niet van jou.
— Ik weet het — zei Vasili. — Dat wist ik altijd al.
— Ik ren toch wel naar papa! — schreeuwde Denis, worstelend met tranen.
En hij rende altijd weg.
Ze namen hem mee — hij kwam terug.
Eindelijk gaf Arina het op.
— Laat hem blijven — zei ze. — Hij heeft gekozen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
