— Goedemiddag. Helaas herinner ik me u niet. Ik heb mama gebeld; ze zei dat ze me niet wilde waarschuwen over uw bezoek, ze wilde me verrassen. Nou, verrassing geslaagd, hoor. Maar ik kan uw kleinzoon helaas niet helpen. We nemen geen onervaren mensen zonder opleiding aan.
— Ik wist van niets, vergeef me. Ik ben gekomen om als kok werk te zoeken. Oma zei dat u zou helpen. Oma, we moeten gaan, kom…
— Waarheen? Het is midden in de nacht! We blijven hier slapen, morgen zien we wel verder. Ze hebben hier twee kamers, we redden het wel. Ze laten hun peettante heus niet in de kou staan. Olya ging net pilaf maken…
Olya mengde zich in het gesprek.
— Ik stel het volgende voor: jullie eten mee, en ik help jullie om in een huurappartement te overnachten. In ons gebouw verhuren een paar mensen per nacht. Jullie blijven niet bij ons. Wij slapen in de slaapkamer, en de bank in de woonkamer kan niet uitgeklapt worden.
— En wat kost zo’n overnachting in dat appartement? Vast duur, ik had geen extra kosten voorzien. Ik moet nog naar huis en Stas heeft hier ook geld nodig.
— Het is niet duur, maak je geen zorgen. Igor en ik betalen het wel. Maar maar één nacht. Gezien alles heeft Tamara Petrovna zich niet netjes gedragen…
— Mag ik de pilaf maken? Ik kan dat heel goed. Dan kunnen jullie even uitrusten. Daarna vertrekken we, — stelde Stas ineens voor. Olga ging akkoord. Ze hield niet van koken, en de jongen was kok, laat hij maar zijn talent tonen.
Olga gaf hem de ingrediënten en ze gingen naar de woonkamer, terwijl Stas begon te koken.
— Igor, wees niet boos. Wij zijn eenvoudige dorpsmensen. Bij ons is het de gewoonte om iedereen gastvrij te ontvangen. Tamara heeft je zo geprezen, zegt dat je heel slim bent, maar zelden thuiskomt, je hebt je helemaal in de stad gevestigd. We bellen vaak met elkaar, en sturen kaartjes via WhatsApp.
— Ja, het is dom gelopen. Mama had zulke dingen niet stiekem mogen regelen. Maar het is een goede jongen, hoor.
— Ach, zijn moeder drinkt, zijn vader heeft hem verlaten. Ik heb die jongen alleen grootgebracht. Ik wilde dat hij een fatsoenlijk mens zou worden…
(Auteur – “Notities van een optimiste”)
Toen de pilaf klaar was, nodigde Stas iedereen uit in de keuken. Olga zette de borden neer, sneed ingelegde groenten en brood. De pilaf bleek heerlijk te zijn.
— Stas, je hebt echt talent. Dank je wel, het is erg lekker.
Stas werd verlegen.
— Weet je wat, ik bel nu een kennis. Hij heeft een Oezbeeks restaurant, ik vraag of ze nog iemand nodig hebben.
Igor ging even de kamer uit en kwam na een paar minuten terug.
— Stas, je hebt geluk. Ze zoeken daar net iemand. Assistent-kok. En ze regelen ook een kamer in het personeelshuis voor je.
— Dank u wel! Ik ben zo blij…
Na het eten bracht Olga tante Valja en Stas naar het huurappartement, nadat ze van tevoren de eigenaresse had gebeld. Gelukkig was het appartement vrij.
De volgende dag bracht Igor Stas naar het restaurant en stelde hem aan zijn vriend voor. Die vond de jongen sympathiek en beloofde hem te helpen. Igor was blij dat hij iets kon doen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
