Olga was in de winkel toen haar buurvrouw haar belde.
— Oletje, hallo. Hier bij jullie deur staat een vrouw lawaai te maken, ze zegt dat ze op bezoek is gekomen, maar jullie doen niet open.
— Goedemiddag, Nina Timofejevna. Wij verwachtten geen gasten, vreemd. Wilt u haar alstublieft zeggen dat ik zo thuiskom?
Onderweg naar huis piekerde Olga zich suf over wie dat kon zijn. Bezoek kregen ze zelden, en dan alleen na vooraf gemaakte afspraken.
Toen Olga uit de lift stapte met twee boodschappentassen, zag ze bij haar deur een onbekende vrouw van ongeveer zestig jaar. Ze was klein van stuk, gezet, en droeg een bontgekleurde jurk. Naast haar stond een slanke, lange jongen met een bril. Op de grond stond een dikke tas.
— Goedendag. Komt u voor ons?
— Zo ontvangen jullie dus gasten? Ja, wij komen voor jullie. Tamara Petrovna gaf het adres en zei dat Igor deze nietsnut zou helpen.
De vrouw gebaarde naar de jongen.
— Tamara Petrovna heeft niets over u gezegd.
— Waarschijnlijk heeft ze het tegen Igor gezegd. Hij is toch haar zoon? En jij bent de schoondochter.
— Eigenlijk wonen we hier samen. Nou, komt u binnen…
Olga deed de deur open, de vrouw duwde de jongen naar binnen en volgde hem. Olga was van haar stuk gebracht. Igor was op het werk; wat moest ze met deze mensen beginnen?
— Ik heet Valentina Nikolaevna, ik ben Igors peettante. Zeg maar tante Valja. En dit is mijn kleinzoon Stasik. En jij bent Olga, als ik het goed heb? Tamartje vertelt vaak over jou. Ze is gekwetst dat jullie haar niet voor het huwelijk hebben uitgenodigd, hoe konden jullie zo met moeder omgaan?
— We hebben helemaal geen bruiloft gehad, we zijn gewoon naar het gemeentehuis gegaan en verder niemand uitgenodigd.
— Ach, in onze tijd deed men dat niet zo. Zo, waar is hier het toilet?
Olga wees haar de weg naar het toilet en keerde terug naar de keuken om de boodschappen uit te pakken. De jongen zat verlegen op een stoel.
— Sorry dat het zo is gelopen. Oma zei dat jullie ons verwachtten…
— Het is inderdaad een vreemde situatie…
Olga wist niet hoe ze zich tegenover deze mensen moest gedragen. Ze ging het balkon op en belde haar man.
— Igor, er is hier een of andere tante Valja met haar kleinzoon. Ze zegt dat je moeder ons had moeten waarschuwen. En ze zegt ook dat ze jouw peettante is. Wist jij daarvan?…
— Voor het eerst dat ik dit hoor. Mama is weer in haar element. Mijn peettante heb ik nooit gezien, maar die naam herinner ik me wel; mama heeft blijkbaar contact met haar. Ze zijn uit ons dorp vertrokken toen ik klein was. Ik bel mama nu meteen, dan kom ik erachter.
— Goed, ik wacht op je thuis.
Toen Olga de keuken binnenkwam, zag ze hoe tante Valja druk bezig was kopjes neer te zetten en water in de waterkoker te gieten.
— We hebben honger na de reis, we mogen toch wel even thee drinken?
— Ik ga zo avondeten koken. Pilaf. Wacht nog even, alsjeblieft.
— We wachten wel, natuurlijk. Maar eerst thee. Vertel eens, hoe is het leven in de grote stad? Tamara zei dat Igor hier miljoenen verdient. IT’er is een lucratief beroep. Daarom besloot ze Stas hier onder te brengen, Tamara zei dat Igor hem wel zou aannemen als programmeur of hoe dat ook heet…
Olga keek verbaasd naar de vrouw. Wat een nieuws… Tamara Petrovna had alles al geregeld. En Igor wist nergens van.
— Oma, je zei dat Igor me zou helpen om als kok in een restaurant aan de slag te gaan! Wat heeft dit met IT te maken? — Stas sprong zelfs van zijn stoel.
— Rustig, Stas. Vergeet dat koken maar, dat is allemaal onzin. Daar verdien je geen miljoenen mee. Igor leert je alles, je krijgt later een auto, een appartement. En er blijft zelfs nog iets over om oma een cadeautje te geven.
De gast lachte luid, haar hele lijf schudde.
— Begrijpt u, ik ben hierheen gekomen omdat oma beloofd had dat ze me zouden helpen met werk. Waar ik woon is het helemaal doods, ik droomde altijd al van de stad. Mijn ouders zijn alcoholisten, oma heeft me opgevoed. Ik heb een opleiding afgerond, voor kok gestudeerd, dat is mijn roeping, geen programma’s schrijven.
— Jij begrijpt er niets van! Je moet naar oma luisteren! Kijk hoe mensen hier leven: een appartement in het centrum, volop geld, ze reizen naar het buitenland. Leven koks zo soms? Olya, waarom hebben jullie geen kinderen? Het wordt hoog tijd, je biologische klok tikt…
Op dat moment kwam Igor binnen.
— O, petekind, wat ben je groot en stevig geworden! Ik herinner je nog als een heel kleintje! Herinner je je tante Valja, je tweede moeder?
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
