Niemand heeft haar aangeraakt
Mina verstopte zich achter een laken. Het witte doek was speciaal strak gespannen zodat niemand iets extra’s zou zien. De controle was niet verplicht, maar de trotse jongedame stond erop: laat iedereen het weten! De hovelingen haalden hun neus op voor haar, praatten onzin, maar nu zouden ze verlegen naar de grond kijken. In de herfst van 1710 bereidde een gewone kamermeisje zich voor om de prins te verrassen…
Kanselier Gottlieb Nüssler was ervan overtuigd dat zijn hoge positie aan het hof van prins Anhalt-Harzgerode zijn familie een welvarend leven zou garanderen. Toen in mei 1683 zijn vrouw een dochter kreeg, bood de prins zichzelf aan als peetvader. En boven het doopvont hield de hertogin de baby vast… Helaas duurde de voorspoed niet lang.
Aanvankelijk sprak de kanselier zijn afkeuring uit over de hoge uitgaven van de prins. Later viel zijn strenge en ernstige karakter niet in de smaak bij de prinses. En toen werd de vrouw van Gottlieb ziek… Kleine Wilhelmina Charlotte – thuis gewoon Mina genoemd – herinnerde haar moeder nauwelijks. Mevrouw Nüssler stierf toen het meisje drie was. En toen ze zes werd, was ze helemaal wees. — Arme Gottlieb, — schudde prins Anhalt-Harzgerode zijn hoofd.
Maar medelijden was meer op zijn weesdochter gericht dan op de overledene zelf. Eerst namen familieleden van vaders kant Mina in huis. Ze hoopten dat Gottlieb een flink erfdeel had nagelaten… Toen bleek dat Nüssler bijna niets had gespaard, brachten oom en tante Mina haastig naar familie aan moeders kant. Daar werden veertien kinderen tegelijk opgevoed! Nog een mond te voeden was duidelijk te veel.
Had de peetvader ooit aan het arme meisje gedacht? Helaas niet. De mooie en trotse hertogin, Minna’s peettante, roerde ook geen vinger om het kind te helpen. Maar het meisje bleek zo hard als een diamant. Zelfverzekerd en erg slim.
Ze wist dat ze niets had. Behalve misschien haar goede naam. Ze zag dat men haar als last zag en probeerde haar slechter eten en armere kleding te geven… Daarom hield Mina, toen ze vijftien werd, trots haar hoofd omhoog en verklaarde:
— Ik zal zelf mijn brood verdienen!
Alleen in de jeugd kan je zo’n zelfvertrouwen tonen. Mina ging op zoek naar werk en vond het… Jager Christian von Buttlar had een vlugge kamermeisje nodig. En de kanselierdochter, gedoopt door de prins zelf, verzette zich niet. Ze zou kamermeisje worden!
Ze stond om half vijf ‘s ochtends op om het haardvuur aan te maken. Ze zette koffie voor de jager, deed het schoonmaken en de was. Ze verdiende weinig, maar het was pas het begin. Daar twijfelde Mina niet aan. Ze verbaasde ook de lakeien en gasten van von Buttlar omdat ze volkomen ontoegankelijk was. Elke poging tot toenadering wees Mina resoluut af. Elke hint naar een relatie kreeg een fel ‘Nee’. En ze was een heel charmant meisje!
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
