Na de tragische dood van haar zoon Daniel werd Janet overspoeld door verdriet, en het huis dat ze ooit haar thuis noemde, leek leeg en kil zonder hem

In de warmte van Grace’ huis, omringd door herinneringen aan Daniel, begon Janet langzaam te genezen. De ruimte, die in het begin gevuld was met pijn en verdriet, werd uiteindelijk een plek van troost en steun. Janet begon te begrijpen dat Grace’ moeilijke beslissing een daad van liefde was en dat haar schoondochter er echt voor haar wilde zijn in haar verdriet.

In de loop van de tijd vond Janet troost in Grace’ gezelschap, en samen begonnen ze hun verdriet te delen en te verwerken. Wat in eerste instantie een onbegrijpelijke daad leek, ontwikkelde zich tot een diepe band die hen dichter bij elkaar bracht dan ooit tevoren.