Ik dacht altijd dat het moeilijkste aan een huwelijk het delen van je leefruimte was. Maar ik had het mis. Een week na onze bruiloft verraste mijn man, Matt, me met nieuws dat alles op z’n kop zette: hij wilde dat mijn salaris voortaan rechtstreeks naar zijn moeder werd overgemaakt. Ik was in shock, maar ik was absoluut niet van plan om slachtoffer te worden van manipulatie. Meteen begon ik een plan te smeden.
Matt en ik waren drie jaar samen geweest voordat we trouwden. Hij leek me een betrouwbare en vrolijke man, iemand die ik volledig vertrouwde. Ik ben grafisch ontwerper en altijd zelfstandig geweest: ik betaalde mijn eigen rekeningen en spaarde voor de toekomst.
Dus toen we een paar dagen na de bruiloft samen op de bank zaten en tv keken, en hij plots zei: “We moeten het over geld hebben,” was ik verbaasd.
Hij glimlachte, maar die glimlach was vreemd — gespannen. “Ik wil dat je je salaris voortaan naar mijn moeder overmaakt. Zij zal je leren hoe je goed met geld omgaat.”
Ik kon mijn oren niet geloven. “Wat?”
“Ja,” zei hij, terwijl hij rechter ging zitten, alsof hij een belangrijke toespraak ging houden. “Mijn moeder heeft een systeem dat al jaren werkt. Ze verdeelt je salaris als volgt: 50% voor jou, 25% voor huishoudelijke uitgaven en 25% voor cadeaus aan de familie.”
Mijn hart kromp ineen. “Je wilt dus dat ik mijn hele salaris aan jouw moeder geef, zodat zij beslist hoe het wordt uitgegeven? En de helft daarvan gaat naar jouw persoonlijke uitgaven?”
Ik voelde hoe de woede opborrelde. “Matt, ik weet niet met wie jij denkt getrouwd te zijn, maar ik laat me niet zo behandelen. Ik heb hard gewerkt om onafhankelijk te zijn, en ik ben niet van plan dat op te geven voor jouw moeders controle.”
Ik was in shock. De man die ik dacht te kennen, was ineens iemand totaal anders geworden.
Die gedachten lieten me die hele nacht niet los. Hoe had ik dit niet eerder gezien? En wat is er eigenlijk met zijn moeder, Linda?
’s Ochtends nam ik een besluit: als Matt en Linda dachten dat ik gewoon mee zou gaan in hun plan, dan hadden ze het goed mis. Met een lichte glimlach zei ik tegen Matt: “Ik heb nagedacht over wat je zei. Ik ben rustig nu. Als je moeder zo zeker is van haar systeem, dan moeten we het misschien proberen.”
Tijdens de lunch maakte ik mijn salaris over naar onze gezamenlijke rekening en zorgde ervoor dat Matt het notificatiebericht op zijn telefoon zag. Ik stuurde zelfs een bericht naar Linda: “Hoi Linda! Ik ben akkoord met je systeem. Laat me weten hoe ik kan helpen.”
Haar antwoord liet niet lang op zich wachten: “Fijn dat je wilt leren, lieverd. We maken van jou een echte echtgenote.”
Maar iets bleef me dwarszitten. Linda pochte vaak over hoe zuinig ze was, maar ondertussen kocht ze dure handtassen, sieraden en de nieuwste keukenapparatuur.
Ik besloot op onderzoek uit te gaan. Op een avond, terwijl Matt onder de douche stond, zag ik op zijn bureau een bekend notitieboek liggen — hetzelfde soort boekje waarin Linda haar uitgaven bijhield tijdens een van haar ‘lessen’.
Toen ik het opende, werd mijn vermoeden bevestigd: ze hield nauwkeurig al haar aankopen bij — merkartikelen, creditcardbetalingen en, wat me het meest verbaasde, geld dat ze van ons had geleend voor haar dure uitgaven.
Aan het eind van de week was ik klaar voor de volgende stap.
Matt kwam thuis met Linda. Ze liep de woonkamer binnen met een map, alsof ze een financieel verslag kwam presenteren.
Ze opende de map en begon uit te leggen hoe ze mijn geld had verdeeld. “50% gaat naar Matt voor persoonlijke uitgaven,” zei ze, terwijl ze me spottend aankeek.
“Linda,” onderbrak ik haar, “ik denk dat we iets moeten bespreken.”
Ik haalde mijn eigen map tevoorschijn. “Deze.”
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
