— Waar ben je? — gilde Ludmila Petrovna in de hoorn. — Hoe kon je dit doen? Vandaag is mijn jubileum!
— Gefeliciteerd met je jubileum, — antwoordde Irina met een vlakke stem. — Zeg tegen Anton dat ik ga scheiden.
— Wat? — vroeg de schoonmoeder verbijsterd.
— Ik ben geen kokkin en geen dienstbode, — vervolgde Irina. — Laat hem maar iemand anders zoeken om voor jullie familie te zorgen.
Irina hing op en zette de telefoon uit. Ze liep over straat naar een nieuw leven, waarbij ze geen angst voelde, maar opluchting. Alsof ze een zware last had afgeworpen die ze veel te lang had gedragen.
Voor haar lag een onbekende toekomst. Maar het was haar eigen toekomst, waarin niemand haar zou dwingen om van haar huis een restaurant te maken en van haar leven een eindeloze dienstbaarheid aan de grillen van anderen.
Irina strekte haar schouders en glimlachte. Eindelijk was ze vrij.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
