— Alle documenten worden u morgen toegestuurd door mijn nieuwe advocaat.
Ik verliet het kantoor en liet hen achter om het onderling uit te vechten. Buiten scheen de zon. Ik voelde geen euforie. Alleen een koude, heldere rust. Gerechtigheid brengt geen jubel. Ze zet dingen gewoon op hun plek.
’s Avonds was ik thuis. In míjn appartement. Ik schonk mezelf een glas wijn in en sloeg het kookboek open. Dit keer zonder code. Mijn blik viel op het recept voor “Sjasjlik”.
Ik pakte meel, eieren en appels. En voor het eerst in lange tijd begon ik te koken. Gewoon voor mezelf. Het was mijn stilte. Mijn huis. Mijn nieuwe leven.
Zes maanden later.
Er waren zes maanden verstreken. De lage, goudkleurige herfstzon stroomde naar binnen door de hoge ramen van het ruime kantoor van Rodions IT-bedrijf. Dat kantoor was nu van mij. Ik had het bedrijf niet verkocht, zoals velen me hadden aangeraden. Ik had de leiding genomen.
De eerste maanden voelden alsof ik over een koord liep, gespannen boven een afgrond. Maar zelfs hier had Rodion voor een vangnet gezorgd.
Op zijn laptop, naast de versleutelde rekeningen, vond ik mappen met gedetailleerde instructies, plannen en karakterbeschrijvingen van elke sleutelmedewerker. Het was alsof hij me zelfs van daaruit bij de hand nam.
Ik leerde hun taal spreken — de taal van code, deadlines en startups. Ik was niet langer “Ksjusia met haar receptjes”. Ik was Ksenia Arkadjevna. En die naam klonk nu zwaar, zonder een spoortje ironie.
Alevtina Ignatjevna ontving haar geld stipt. Elke maand. Geen dag te laat. Ze heeft me nooit meer gebeld.
Via gezamenlijke kennissen hoorde ik dat ze haar appartement in het centrum had verkocht en verhuisd was naar een rustige buitenverzorgingstehuis. Alleen.
Haar advocaat, Prochor Zacharovitsj, had minder geluk. Na ons gesprek begonnen er ernstige problemen voor hem.
Een paar van zijn oude vastgoedzaken kwamen plotseling bovendrijven. Hij verloor zijn licentie.
Hij verloor alles. Soms hoef je wraak niet zelf te bereiden — je hoeft alleen de juiste ingrediënten op hun plek te leggen, en het gerecht kookt zichzelf.
Vandaag kwam ik eerder dan gewoonlijk thuis. Het appartement begroette me met de geur van versgebak.
Het was geen charlotte. Vandaag bakte ik een ingewikkelde, meerlaagse taart volgens een recept uit datzelfde boek. Een recept dat ik en Rodion nooit meer samen hadden kunnen proeven.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
