Mijn moeder haatte me omdat ik op mijn biologische vader leek, maar alles veranderde toen ik hem eindelijk vond
Van jongs af aan voelde ik dat er iets niet klopte. Mijn moeder, hoewel ze van me hield, keek vaak naar me met een koude en boze blik. Ik begreep niet waarom. Mijn uiterlijk, mijn ogen, mijn gelaatstrekken – ik was het spiegelbeeld van mijn biologische vader, van wie ze ooit hield. En dat was de reden waarom ze boos op me was.
Mijn moeder sprak nooit over hem, maar ik zag hoe haar gezicht veranderde wanneer ze per ongeluk zijn naam noemde. In haar ogen zag ik pijn en woede, en in haar woorden was er altijd teleurstelling. Ik begreep niet waarom ze me haatte omdat ik op iemand leek die ik nooit had gekend. Het leek alsof ik een levende herinnering was aan haar verloren liefde, en dat verwoestte onze relatie.
Jaren gingen voorbij en op een dag besloot ik hem te zoeken. Ik zocht hem lange tijd, ondanks alle obstakels. En uiteindelijk, na vele jaren, vond ik hem. Hij was zoals ik me had voorgesteld: vriendelijk, open, en ondanks de fouten van het verleden klaar voor een nieuwe relatie. Toen ik hem ontmoette, realiseerde ik me dat mijn moeder zich vergiste. Zijn afwezigheid in mijn leven was niet mijn keuze, en misschien als we elkaar eerder hadden ontmoet, was alles anders verlopen.
Toen ik thuis kwam en mijn moeder vertelde over mijn ontmoeting met mijn vader, keek ze voor het eerst met andere ogen naar me. Ze zag niet langer een vreemde, maar haar zoon – degene die zijn plek in de wereld zocht, terwijl hij probeerde zichzelf en zijn familie te begrijpen. Dat werd het moment van heling voor ons beiden. We begonnen een nieuwe relatie op te bouwen, vol liefde en begrip.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
