« Nee! Ik had het mis, maar denk aan ons gezin, aan mijn ouders… »
Ik keek hem ijzig aan:
« Degene die nooit aan dit gezin heeft gedacht… was jij. »
Met die woorden draaide ik me om en liep weg, het gehuil van een baby, de wanhopige smeekbeden van mijn man en het gesnik van mijn schoonmoeder achterlatend.
Maar ik stopte niet. Slechts één gedachte brandde in mijn hoofd: ik begin opnieuw, maar nooit met hem. »
