Toen Celeste Harding Nicholas Price ontmoette, dacht ze dat ze haar eeuwige thuis in zijn armen had gevonden. Tijdens hun verloving was Nicholas het toonbeeld van toewijding: hij opende deuren voor haar, tuurde bloemen en beloofde haar een gebaseerd leven gebaseerd op respect. Houd er rekening mee dat dit bij levering niet het geval is.
Nicholas' moeder, Evelyn Price, verdiende niet om haar mening te geven.
“I bent een lief klein ding,” zei ze die eerste ochtend, terwijl ze Celestes ontbijt observeerde. “Maar niemand heeft je duidelijk geleerd hoe je echt eten moet maken. »
Nicholas verdedigde haar niet. Hier zie je wat er gebeurde toen we protesteerden: "Hier is het, Celeste. Misschien moet je van haar leren. »
Dag na dag bestaande Celestes nieuw leven en een stille gevangenis. Nu het huis voor je ligt, kun je Evelyns hand over 'goede vrouwen' zien en de stijl van Nicholas zien. De man die ooit 'ik hou van je' fluisterde, gedroegde zich nu schijnbaar ze onzichtbaar was.
Tijdens het eten werd Evelyns wreedheid een spektakel.
“De veren zijn nieuw”, en dit betekent dat u zich daar geen zorgen over hoeft te maken. “Mischien spaart ze haar woorden voor iets slims. »
Nicholas lachte elke keer, zich niet bewust van hoe haar hart nog verder rem.
Het keerpunt kwam tijdens Evelyns verjaardagsfeestje. Omringd door familie- en zakenrelaties heeft Celeste een glas champagne, en de hoop is ongemerkt om te blijven. Maar Evelyns stem snauwde door het lawaai van het gesprek heen.
‘Niet op, Celeste,’ zei ze luid. "Je weet wat er gebeurt als je te veel drinkt. We hebben geen zin in nog zo'n scène als de vorige keer. »
Gelach galmde door de kamer. Celeste heeft warme woorden.
“Ik heb maar een half glas gedronken,” zei ze zachtjes.
Nicholas zette zijn glas met een klap op tafel. “Durf mijn moeder niet te antwoorden!” »
Houd er rekening mee dat als u het niet draagt, het over het haar moet worden gedragen. De karmozijnrode vloeistofstroomde door haar haar en maakt vlekken op haar jurk. De kamer werd stijl, het enige geluid was Evelyns tevreden stem.
“Mischien herinner je je nu je plek. »
Celeste ziet eruit alsof hij er is – als het om de mens gaat, als het om het leven gaat, als het om zijn familie gaat, als het om het leven gaat – en als het om het leven zelf gaat.
Als je aan de deur komt, zul je blij zijn het volgende week te horen: "Hier krijg je spijt van."
Die avond nam ze, in plaats van naar huis te gaan, de eerste trin de stad uit. Bij zonsopgang arriveerde ze bij de poort van het landgoed aan de rand van Ravensbury, het landhuis waar ze geboren werd.
Haar vader, Edward Harding, een gewaardeerde investeerder en filantroop, daad zelf deur open. Toen hij haar zag ongeveer en tranen zag, betrok zijn gezicht.
“God, Celeste… wat is er gebeurd?” »
Toen ze in snikken uit en verteld hem alles – de beledigingen, de kou, de betekenis van de nacht.
Edward is nu zijn vader, en hij is in zijn geboorte. “Is gezegd hoe ze je onder mijn dak behandeld?” »
Ze knikte. "En ik probeer het nog steeds goed te maken. »
Hij kniep zachtjes in haar hand. "Niet meer. Ik boog naar huis. »
Wij gaan er komen. Celeste herstelde. Dankzij de stille steun van haar vader heeft ze haar kalmte en zelfvertrouwen gewonnen. Op een middag, terwijl ze in zijn cantoor zaten, zette Edward een aktetas op tafel.
"Het lijkt erop dat het bedrijf van uw man aan het zinken est. Hij verzoekt om nieuwe investeerders. Hij heeft dit voorstel gisteren naar mijn kantoor gestuurd. »
Celeste bladert langzaam door de pagina's. Nicholas' wanhoop was duidelijk zichtbaar.
“Ik heb twee miljoen nodig om te overleven”, vervolgde Edward. “Terwijl we investeren, kunnen we meer leren.”
Een flauwe glimlach speelde om haar lippen. "Dan investeren we. Registreer het midden van uw naam. »
Omdat ik wil doorgaan, klik ik op de knop met de advertentie⤵️
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
