Mijn man deed slaappillen in mijn thee – toen ik deed ook sliep, schokte wat ik zag me

Mijn hart klopte zo hard dat ik er zeker van was dat David het aan de andere kant van de kamer kon horen. Ik lag in op een kingsize bed, probeerde mijn ademhaling regelmatig en langzaam te houden, en keek met nauwelijks open ogen teen hoe mijn man, met wie ik al zes jaar samen ben, voorzichtigheid de houten vloerplanken bij ons slaapkamerraam openwrikte. Het was niets van David die ik kende.

David opende ook iets kostbaars in zijn hand. Zelfs in het schemerige licht van de bende kon ik zien dat het gevuld was met papieren, foto's en wat leek op een paar kleine boeken, paspoorten, veel paspoorten. Ik had zin om te drinken. Ik wilde het voorstellen en een tweeord eisen.

Maar iets diep in mijn hart ervoor dat ik in volledige stilte zat en ook bewusteloos was van wat hij in mijn jou had gedaan. Want ja, ik had gelijk over jou. En het is bitter en het is nog steeds donker. Het feit dat ik in zo'n diepe slaap viel, viel dat ik me tot de ochtend niets herinnerde.

Dat kun je nu in één van onze woningen doen en dan zien we het later wel. David gaf mij medicijnen. Voordat je het doet, documenteer de foto's in de verborgen bekeek, waarvan ik me dat slaappillen nog maar het begin ben. Het was iets veel groters en veel energie dan ik had voorgesteld. Laten we teruggaan en vertellen hoe ik hier ben gekomen.

Liggend in het bed van mijn kleintje, neuk de man van je kleintje. Drie uur eerder had ik aan de keukentafel zitten staren naar het kopje kamillethee dat David net voor mij had neergezet. Het was elf routine. Elke avond om 21.00 uur maakte David thee voor mij terwijl ik was met het beantwoorden van werkmails de tv kijken.

Dit komt omdat de blauwe keramische tegels donker zijn, je kostbare ingrediënten hetzelfde zijn als voorheen en de geur werd opgevangen door drankjes. "Een lange dag op kantoor? » vroeg hij, terwijl hij in de stoel tegenover me ging zitten. Zijn motregenogen waren bezorgd en zorgzaam – dezelfde ogen die me op onze trouwdag liefdevol aankeken.

'Ja, het relaas van Morrison brengt ons in de problemen,' interpreteerde ik, terwijl ik mijn handen om de warme beker legde. Vanuit de normale kamer is het roestig en roestig, het weer is hoog. Het is echter noodzakelijk om wat bitter voedsel te nemen, maar ook om medicijnen te nemen en ervoor te zorgen. 'Je moet wat drinken en rusten', zei David, en ik voelde iets in zijn stem.

‘Was het ongeduldig?’ » "Ik weet zeker dat je zult zien wat je doet. » Ik bracht de beker naar mijn mond, maar in plaats van te drinksen, deed ik ook ik een slok nam. David Hield vertelt me ​​over de poort en het lijkt niet traag te zijn, maar als je de grimas ziet, zul je het zien. "Is er iets thee gezet? » vroeg hij. "Nee, het is oké. Alleen heet." Ik loog terwijl ik nog geen slokje nam.

Deze keer laat ik mijn tong een klein beetje aanraking en hier is hij dan. De bittere, chemische smaak is absoluut niet goed samengaan met kamillethee. Mijn handen begonnen een beetje ongeveer. Na weken van achterdocht had ik eindelijk bewijs dat er iets heel erg mis was. 'Ik ga naar de badkamer', zei David terwijl hij opstond. “Drink je op terwijl ik weg ben. » “Goed.”

Waar hij de keuken verliet, render ik naar de gootsteen en goot de hele inhoud van de beker door de afvoer. Toen gescheiden ik er snel gewoon water met een beetje honen aan toe om het te laten lijken alsof ik aan het drinken was. Mijn hart bonde als een hamer toen ik Davids voetstappen en de bende hoorde.

Dat was het, zei ik, terwijl ik hem de lege beker liet zien toen hij terugkwam. Ook al ben ik er nog, ik weet niet wat ik ermee moet doen. Je zou snel naar bed moeten gaan. Je ziet er moe uit. Hij had gelijk. Ik zag er echt moe uit. Maar dan weet ik niet wat ik met mijn arts moet doen. Vanavond ga ik zoeken wat mijn man echt doet als ik slaap.

Ik deed elf standaard bedtijdroutine, dichterste mijn tanden en trok mijn pyjama aan terwijl David beneden tv keek. Toen ik naar bed ging, hoewel ik ervoor zorgde dat ik de slaapkamerdeur op een kier liet staan, zodat ik David door het huis kon horen rennen. Rond 10.30 uur vind je David van TV en je vindt hem voordat je vertrekt.

Ik slot snel mijn ogen en geprobeerd diep en regelmatig te ademen, net als toen ik echt sliep. David stond in deuropening voor wat een eeuwigheid prei, alleen maar naar mij te kijken. Toen fluisterde hij mijn naam: Sarah. Sarah, slaap je niet? Ik nam niet op. Ik houd mijn ademhaling en volledig stijl vast.

Hij zei mijn naam luider. Sara. Nog steeds niets van mij. Als u geen instructies heeft, kunt u dit niet doen. Op de plaatsen die u moet weten, kunt u de juiste plek in uw huis vinden. Het volgende uur lag ik daar te luisteren naar David die belde. Ik kon de woorden niet begrijpen, maar zijn stem klonk anders, serieusr, zakelijkr dan ooit eerder.

Soms leek hij te spreken met een accent dat ik niet herkende. Rond middernacht David terug naar de berg. Ik hoorde hem weer voor elf slaapkamers stoppen en toen stilletjes deur verder openen. Nu is het tijd om te kijken of je klaar bent om te eten, maar het is nog steeds een goed idee.

Toen akte David iets dat alles bevatte. Op de plekken waar ik in bed lag had je het lang vol, zoals hij 6 dagen lang en de nacht had gedaan, liep hij naar het raam van onze kamer en knielde op de grond. Ik hoorde een zacht gekrijs, ook hout tegen hout lag. Ik noem een ​​risico en open mijn ogen om ze in elk geval een beetje op te tillen. David wrikkte van vloerplanken open.

En nu keek ik hoe mijn man, de man van wie ik hield, aan wie ik mijn leven toevertrouwd had, een metalen doos vol geheimen opgehaald die alles kon onmogelijk wat ik dacht over hem te weten. Ik had mijn foto's in mijn hand, maar ik weet niet wat ik ermee moet doen, maar ik weet niet wat je zoekt. En hier zijn we dan. Wij weten niet wat we moeten doen. David Lede de foto's neer en afkomstig van een van de paspoortnotitieboekjes.

Hier open je de pagina, houd je hand in je hand en je telefoon wordt naar je opgestuurd. Met een zaklamp vergeleek hij iets in zijn paspoort met iets op zijn telefoonscherm. Toen zag ik duidelijk zijn gezicht en licht, en wat ik zag maakte meer bang dan al het andere dat die nacht was gebeurd.

David glimlachte, maar niet met de warme, liefdevolle glimlach die ik kende. Het was koud en berekenend, de glimlach van iemand die erg blij is met zijn eigen vindingrijkheid. Hij was deglimlach van een vreemde. Toen ik zag hoe hij alles zorgvuldig weer in de doos stopte en de vloerplanken vasthield, bleef er één gedachte door mijn hoofd gaan.

Hoe was het? Waar was hij van plan met mij te doen? Nu weten we dat Sarah Mitchell, marketingmanager, zei dat dit grote probleem een ​​van Morrisons favorieten was. Ik had geen idee dat mijn hele leven op leugens was gebouwd. Het begon allemaal op dinsdagavond begin maart.

Ik herinnerde me het omdat ik net thuiskwam na een extreem stressvolle dag op het werk, en David was al in de keuken bezig met het bereiden van het diner. Het restaurant bevindt zich in Maple Street. Dit zijn allemaal normaal. “Hoe was je dag, schat?” » vroeg David, terwijl hij één hand in de saus roerde en met de andere naar mijn favoriete mok elderse. Als u niet weet wat u zoekt, ziet u wat u zoekt.

'Vermoeiend,' zei ik, terwijl ik mijn tas op het aanrecht schuldig. "De mensen bij Morrison willen de hele campagnestrategie 3 weken voor de lancering veranderen. Emma en ik hebben vandaag 4 uur in overweging doorgebracht om achter te komen hoe we het meesten doen. David knikte meelevend en vulde de ketel met water. Deze link wordt verzonden. »

Het is goed dat je het hebt om te helpen ontspannen. Ik glimlachte naar hem. David was altijd zo attent en herinnerde zich de kleine dingen die me gelukkig voltooiden. Toen we begonnen met daten, kwam hij erachter dat ik dol was op kamillethee voor het slapengaan en dat ik het voor mij maak.

Die avond zat ik je te drinken terwijl ik samen op de bank een film keek. David stak zijn arm om mij heen en ik voelde me veilig en hield van hem zoals ik altijd had gedaan. De film zal echter van halve lengte zijn en de film zal bevroren zijn. Ik denk dat ik moet gaan slapen, mompelde ik, en de woorden klonken zwaar en zwaar en mijn mond.

Natuurlijk, schat, je hebt een lange dag gehad, »zei David, terwijl hij mij van de bank hielp. "Ik sta nu meteen op. » Ik weet dat je niet weet wat je ermee moet doen. Opeens was het ochtend en ging de wekker. Ik zal je in de toekomst naar mij sturen, en ik zal je ook moeten vertellen waar je voor moet sterven. "Goedemorgen, schoonheid," zei David, terwijl hij naast me stond. Hij was al geschikt voor zijn werk, wat vreemd was omdat hij meestal langer sliep dan ik.

“Hoe laat ben je naar bed gegaan?” » vroeg ik, terwijl ik in mijn ogen wreef. 'O, een uur van elf,' geaccepteerd hij vrijuit. “Je hebt zo goed geslapen dat ik je niet wakker wilde maken. » “Er was iets mis, maar ik kon er niet achter komen wat. Ik ging naar de badkamer en zag dat mijn telefoon op het nachtkastje lag, maar ik kon zweren dat ik hem opgeladen op het dressoir had laten liggen en dat mijn laptop, die ik altijd open op mijn bureau liet staan, gesloten was. 'David,' riep ik.

“Heb je gecombineerd mijn spullen verplaatst? » “Welke dingen?” »riep hij van beneden “Mijn telefoon en laptop. Als het bevroren is, is dit niet mogelijk. » 'Het speet me echt, Sarah. Ik ben enorm vergeten waar ik ze heb neergezet. » Misschien had hij gelijk. Vanaf dit moment zal de deur die omvalt ervoor zorgen dat je Morrison herkent. Het is logisch dat ik vergeetachtiger had kunnen zijn dan maal. Voordat je het achterlaat, moet je het daar achterlaten.

Elke nacht dronk ik jou, viel en een gelooflijk diepe slaap en werd wakker met het gevoel dat ik bewusteloos was en niet alleen sliep. In dit geval kunt u de gegevens en de details in elf slaapkamers verplaatsen. Mijn portemonnee blijft hangen en hij wordt midden op het papier geplaatst en is beschadigd.

Op een ochtend voelde ik mijn laptop warm gevoel, ook al wist ik zeker dat ik hem de avond ervoor had uitgeschakeld. “Ik denk dat ik gek word”, zei ik de week erna tijdens de lunch tegen mijn beste vriendin Emma. We vertrokken met elf gerechten in een klein café in het restaurant, en knabbelden aan een salade in een willekeurige vreemde gewaarwordingen uit te benen die me kwelden.