Ik was overdonderd. Verlegen. En diep geraakt.
— Waarom heb je het me niet meteen verteld?
— Omdat jij zelf het antwoord moest vinden. We hoeven onze wensen niet altijd uit te leggen. Soms moeten dierbaren vertrouwen.
We omhelsden elkaar. Voor het eerst in lange tijd zag ik in haar niet alleen ‘mama’, maar een mens. Met een verhaal. Met wensen. Met een droom.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !