De tranen van opluchting stroomden over haar gezicht. Ze huilde, met één hand op haar hart gedrukt.
Men had haar verteld dat haar zoon dood was, maar een paar dagen later kreeg ze een telefoontje van een onbekend nummer.
— God zij dank… God zij dank, mijn zoon… Ik had je al begraven…
— Ik weet het. Ze hebben het me verteld. Maar ik kom snel naar huis, mama. Ik leef. Vergeef me.
En op dat moment leek zelfs de nacht buiten lichter.
1/2
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
