Alina sloeg haar armen over elkaar en keek vastberaden naar haar vader.
‘Mama gaat altijd naar hem toe als jij er niet bent. Ik heb het zelf gezien!’ zei ze opgewonden.
De grootouders fluisterden verontrust tussen elkaar. Nicolaas werd rood, maar bleef rustig en vroeg Alina wie die man was.
Het meisje begon alles te vertellen, vanaf het moment dat haar moeder haar voor het eerst alleen thuis liet.
Na verloop van tijd werd Nicolaas’ gezicht steeds strakker. Uiteindelijk barstte Oksana uit:
‘Genoeg! Stop deze onzin! Het kind verzint dit allemaal!’
‘Nee! Jij hebt hem vanmiddag nog salades gebracht!’ riep Alina.
‘Die waren voor Olga en Dima, niet voor een verzonnen Fedja!’ reageerde Oksana scherp.
‘Papa, ik lieg niet! Ik kan jullie het huis laten zien!’ zei het meisje snikkend.
‘Rustig maar, liefje. Ik geloof je. We gaan allemaal samen op bezoek bij oom Fedja,’ zei Nicolaas zachtjes en nam haar bij de hand.
Oksana werd bleek.
‘Ga alsjeblieft niet. Ik zal alles uitleggen,’ fluisterde ze en keek naar de grond.
Nicolaas liep zwijgend terug naar tafel, schonk zijn glas vol en dronk het in één teug leeg. Zijn ouders zaten erbij met grote ogen, maar ze zeiden niets.
‘Ik heb tegen je gelogen toen ik zei dat ik wees was,’ begon Oksana somber. ‘Mijn vader, Fjodor, leeft. Hij was altijd onbetrouwbaar en kwam in de gevangenis terecht. Toen mijn moeder stierf, kwam ik in een weeshuis terecht. Deze zomer kwam hij vrij en zocht hij me op. Eerst wilde ik geen contact, maar uiteindelijk heb ik hem geholpen een huis te vinden. Ik schaamde me om je te vertellen dat mijn vader een ex-gevangene is. Daarom bezocht ik hem in het geheim.’
‘Ontroerend verhaal,’ zei Nicolaas sceptisch. ‘Misschien moeten we je vader dan maar uitnodigen. Niet netjes om je schoonvader alleen achter te laten met oudjaar. We zullen zien of jullie op elkaar lijken.’
Oksana begreep dat haar man haar niet geloofde. Ze stond op met geheven hoofd en liep naar de gang.
Nicolaas en Alina volgden haar. Ook de grootouders besloten ditmaal niet afzijdig te blijven.
Samen liepen ze naar het huis van de mysterieuze Fedja.
Oksana liep als eerste naar de deur, klopte aan, en ging toen zonder te wachten naar binnen.
‘Wie is daar? Oksana, ben jij het?’ klonk een krakende mannenstem.
‘Ja, papa. Maar ik ben niet alleen. Mijn man, dochter en schoonouders zijn meegekomen,’ antwoordde ze.
Nicolaas verstijfde. Zijn ouders bleven ook stil staan.
Een magere, grijsharige man met tatoeages op zijn armen verscheen in de deuropening.
Oksana stelde hem zonder aarzeling aan de familie voor. Nicolaas schaamde zich dat hij haar niet geloofd had en nodigde zijn schoonvader uit om oudejaarsavond met hen te vieren.
Fjodor sputterde eerst tegen, maar stemde toen toe. Later bood Nicolaas zijn excuses aan zijn vrouw aan.
Oksana nam hem niets kwalijk en vergaf hem makkelijk. Vanaf dat moment schaamde ze zich niet meer voor haar vader en bezocht hem openlijk.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
