Mama liet me vijf appartementen na, maar toen ik het gesprek van mijn man met mijn schoonmoeder hoorde, begreep ik dat ik hen niet kon vertrouwen
Olga sloot de deur van het notariskantoor achter zich en stapte naar buiten. De herfstwind speelde met haar haar, gele bladeren ritselden onder haar voeten. In haar handen — een map met documenten. Bewijzen van erfrecht. Vijf appartementen. Alles wat van haar moeder was overgebleven.
Er waren vier maanden verstreken sinds de begrafenis. Vier maanden vol papierwerk, bezoeken aan instanties, het regelen van documenten. Olga verzamelde verklaringen, diende aanvragen in, wachtte op deadlines. De erfenis werd volgens testament afgehandeld — haar moeder had overal van tevoren voor gezorgd, zodat haar dochter het bezit niet hoefde te delen met verre familieleden.
De appartementen lagen in verschillende delen van de stad. Drie eenkamerappartementen, één tweekamerappartement en één driekamerappartement. Haar moeder had het vastgoed stap voor stap gekocht, geld opzijgelegd, geïnvesteerd in iets betrouwbaars. Ze zei altijd dat dit een veiligheidskussen voor haar dochter was. Voor het geval er iets mis zou gaan in het leven.
Olga stapte in de auto en legde de map op de passagiersstoel. Ze pakte haar telefoon — een bericht van haar man: “Wanneer kom je thuis? Het avondeten is klaar.”
Haar man Igor werkte op afstand en was vaak eerder thuis. Hij kookte, maakte schoon, klaagde nooit over het huishouden. Lief. Rustig. Olga had Igor drie jaar geleden leren kennen, en zes maanden later trouwden ze. Haar moeder had haar keuze goedgekeurd — ze zei altijd dat Igor betrouwbaar was, niet dronk en hard werkte.
Olga startte de auto en reed naar huis. Onderweg dacht ze na over wat ze nu met de appartementen moest doen. Verkopen? Verhuren? Leeg laten staan? Haar gedachten raakten verward. Ze wilde gewoon thuiskomen, op de bank gaan liggen en nergens aan denken.
Thuis rook het naar gebakken kip. Igor stond bij het fornuis en roerde iets in een koekenpan.
— Hoi, — Olga deed haar schoenen uit en hing haar jas op. — Wat ben je aan het koken?
— Kip met groenten. Nou? Heb je alles geregeld?
— Ja. Ik heb de akten gekregen.
Igor knikte zonder zich om te draaien.
— Dat is goed. Dan is nu alles officieel.
— Mhm.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
