— Ik had genoeg aan sommige details. Het had beter geweest als je eerder met me had gepraat, — haar stem trilde, en haar hart bonsde als een vogel in een kooi.
— Ik… ik ben het zat om te wachten tot iemand me uitlegt wat er gebeurt in MIJN leven!
Andrej veegde met zijn hand over zijn voorhoofd. Het was duidelijk dat hij ergens mee worstelde. Op dat moment kraakte de deur in de gang zachtjes, en Nika verscheen verward en met opgetrokken haren, gespannen luisterend naar elk woord.
— Mam, ik… per ongeluk… — mompelde ze schuldbewust. — Ik wilde niet afluisteren, echt niet…
Andrej keek zwaar naar zijn dochter, en toen naar Svetlana.
— Goed, — zei hij langzaam — als jullie beiden het gehoord hebben… Ik kan niet langer zwijgen.
Het stilzwijgen en de spanning hingen in de lucht als een elektrische lading. Svetlana voelde hoe haar buik zich samentrok van de naderende onzekerheid: iets stond op het punt te gebeuren dat haar hele leven op zijn kop kon zetten.
Andrej ging aan tafel zitten, schoof lang met zijn lepel zonder zijn ogen op te tillen.
— Ik heb… grote problemen. Heel grote. Op het werk ben ik ergens ingestapt waar ik niets mee te maken had, ik heb contact gehad met… nou ja, niet de beste mensen. En nu… bedreigen ze me, Svet.
Hij ving haar blik.
— Ik… wilde jullie beschermen, Nika, dit appartement. Ik dacht, als jij alleen in de documenten staat, als er geen testament op mij of iets dergelijks is — dan zal niemand weten hoe ze druk op ons kunnen uitoefenen. Ik… vroeg hulp aan een voormalig compagnon. Maar hij begon juist te duwen: “Nu heb je een nieuw gezin, ze is je niet meer nodig.” Dit zijn niet mijn woorden, Svet, het gaat niet over jou! Ik… ik beloof het!
Svetlana luisterde halfslachtig — in haar rezen tegelijkertijd schaamte, verdriet en opluchting op… Maar toch:
— Waarom, Andrej, waarom kon je me gewoon niet alles vertellen? Waarom moet ik alles via hints, via documenten te weten komen?..
Hij zweeg en zuchtte zwaar.
— Ik was bang. Schulden, bedreigingen… Ik dacht dat ik jullie redde. Maar het werd alleen maar erger.
In de kamer was het stil, alleen het zachte geknetter van de waterkoker en het geritsel van de bladzijden van het boek dat Nika op schoot hield, waren te horen.
Plots kwamen alle oude angsten weer boven — wantrouwen, zorgen van een weduwe, vermoeidheid van een dubbel leven.
Er bleven alleen zij over: Svetlana, Andrej… en hun zwijgzame dochter, die door al deze “geheimen” volwassen en kwetsbaar was geworden.
— Mam, — fluisterde Nika plotseling, — je gaat niet weg?
Svetlana omarmde haar stevig om de schouders.
— Nee, ik ga niet weg…
Maar het ging niet om weggaan.
Het ging om vertrouwen, angst, en hoe ze hiermee verder moesten leven.
Svetlana begroette de dageraad zonder slaap. In haar hoofd draaiden vragen, eerder gericht op zichzelf dan op haar man. Alles stond op zijn kop. Het verdriet jegens Andrej maakte plaats voor medeleven, dat weer in boosheid veranderde. Al snel kwam het besef dat hun band, ondanks alles, sterker was dan enige formele afspraken. Maar de reden voor deze gedachten was bittere waarheid.
Andrej sliep rusteloos, draaide zich om, mompelde in zijn slaap, schrok soms op en riep iets. Terwijl ze naar zijn onregelmatige ademhaling luisterde, probeerde Svetlana het gevoel te begrijpen van iemand gevangen in een tang: de last van schulden, gewetenswroeging en de angst zijn geliefden te verliezen.
Bij het opkomen van de zon, zodra de eerste stralen het ochtendmistveld doorsneden, verzamelde ze al haar moed.
— Andrej… We moeten eerlijk praten. Geen geheimen meer. Niet voor iemand.
Hij keek haar recht in de ogen en knikte moeizaam.
— Ik ben schuldig. Je hebt gelijk, Sveta.
— Als er problemen zijn, vertel het me meteen. Ik moet het van jou horen, niet via geruchten of hints.
Hij knikte opnieuw.
— Vergeef me.
Op dat moment kwam hun dochter de keuken binnen en keek van onderen naar hen op. In haar ogen stond fragiele moed, volwassen voor haar leeftijd.
— Mam, komt alles goed met ons? — vroeg ze zacht.
Svetlana ging naar haar toe en hurkte.
— Alles komt goed, zonnetje. Alleen samen.
Ze ontbeten lang met z’n drieën. Voor het eerst stelde Andrej zelf voor:
— Ik wil dat alles open en eerlijk is. Niets wil ik verbergen. Laten we samen naar de notaris gaan en alles officieel regelen, — zijn stem klonk zelfs onzeker. — Als jij wilt, heb je toegang tot alle rekeningen. Ik wil dat je weet dat ik niets meer te verbergen heb.
Svetlana dankte in stilte het lot voor deze woorden. Nu was het tijd om nieuwe regels vast te stellen.
— En ik… zal proberen beter op mezelf, op jou en op Nika te letten. Ik was te bang om alleen te zijn en zag niet wat er om me heen gebeurde. Genoeg is genoeg, ik wil het niet meer allemaal alleen dragen, — zei ze zacht maar vastberaden.
— We hebben teveel gemist… — fluisterde Andrej.
— Dan zullen we nu beter opletten. Op alles wat we hebben, en op wat we kunnen verliezen, — antwoordde Svetlana met een lichte glimlach.
De dag verdrong langzaam de resterende nachtzorgen. Nika lachte weer vrolijk, en Andrej keek op een nieuwe manier naar zijn vrouw en dochter. Svetlana leerde niet alleen gevaar te zien, maar ook steun: in zichzelf, in het gezin, in het vermogen om over alles open te spreken, zelfs over de engste zaken.
Alle angst van de afgelopen dagen trad op de achtergrond. Op de voorgrond stond de nieuwe regel in hun huis: binnen het gezin — geen geheimen. Alleen waarheid, ook al is die angstaanjagend. Alleen openheid, ook al is dat de eerste keer in hun leven eng.
Op de een of andere manier trok de onrust zich langzaam terug, maar Svetlana wist dat ze nu niet alleen verantwoordelijkheid had voor haar dierbaren, maar ook recht had op de waarheid.
En dat was iets volledig nieuws, beangstigend en vreugdevol tegelijk — eerlijk zijn tegen elkaar. En samen verder gaan, het huis niet alleen met documenten, maar met oprechte woorden te versterken.
Laat het pijnlijk zijn, laat het moeilijk zijn, laat het niet meteen lukken, maar hun gezin erkende zijn nederlaag tegenover de angsten. En begon het vertrouwen opnieuw op te bouwen. Niet meer uit scherven, maar uit zorg, liefde en echte, open ogen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
