Lof als spiegel van de ziel: Wie geeft, wordt zelf rijker
Werkelijke rijkdom wordt niet gemeten in geld of status, maar in wat iemand kan zien en geven aan anderen. Wie iets bezit – schoonheid, talent, kracht of goedheid – kan die eigenschappen ook bij anderen herkennen. En niet alleen zien, maar ze ook oprecht prijzen.
Mooie mensen schuwen het niet om de schoonheid van anderen te complimenteren. Ze weten dat de schittering van een ander hun eigen licht niet vermindert. Getalenteerden herkennen de vaardigheden van hun medemensen en waarderen deze. En als ze iemand ontmoeten met nog meer talent, voelen ze geen jaloezie, maar eerbied en respect. Vaak zijn zij degenen die proberen diegenen te steunen die hen overtreffen.
Sterke mensen prijzen het geduld en de moed van anderen, omdat ze weten wat het kost om vol te houden. Nobele mensen prijzen de vrijgevigheid en grootmoedigheid van hun medemensen – waarden die zij ook zelf bezitten.
Goede mensen zien het goede bijna overal. Hun lof komt niet voort uit plicht of berekening, maar uit pure behoefte van het hart. Want de vaardigheid om iemand oprecht te prijzen toont innerlijke rijkdom. Het laat zien wat iemand in zich draagt.
Lof is een medicijn tegen de bitterheid van het leven. Het wordt gul gedeeld door degenen met een vol hart – en zij delen het graag. Het is genoeg om iemands woorden te horen om te begrijpen met wie je te maken hebt. Warme, onbaatzuchtige complimenten getuigen van een ziel vol licht.
En woorden vol boosheid en jaloezie? Die komen meestal uit de mond van geestelijk arme mensen. Zij hebben niets om aan anderen te geven – ze delen daarom wat hen vult: frustratie en woede. Leven met zo’n ‘bagage’ is zwaar en smakeloos. Het is gif, geen voeding.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
