Maar voor jongens werd het moeilijk om nog verschil te zien tussen al die poppen…
Een keer liep ik op een tuinmarkt, terwijl mijn man spullen kocht voor onze tuin. Ik dwaalde langs een kraam met tuinbeelden. Kabouters met felle hoeden stonden in het gras. Twee mannen waren de mooiste kabouter aan het kiezen. De een pakte ze op, bekeek ze van alle kanten. De ander lachte plots:
“Schiet nou op, man. Gisteren koos je net zo moeilijk… bij een prostituee.”
Ik lachte. Maar ergens was het bitter.
Meisjes… lieve Lisa 400 gram, Sofia met haar dertien kinderen, de vrouw met de deken… Hoe kun je jezelf niet liefhebben? Niet respecteren?
Wie heeft je verteld dat je pas bemind mag worden als je perfect bent?
Ik heb honderd bewijzen dat liefde niets met uiterlijk te maken heeft. Mijn vriendin ontmoette haar man op de nefrologieafdeling van het ziekenhuis. Ze droeg een ziekenhuisschort, was bleek, had een katheter — en hij werd verliefd. Op haar.
Kijk naar Frida Kahlo. Haar wenkbrauwen? Haar hele gezicht? Toch aanbaden de meest bewonderenswaardige mannen van haar tijd haar.
Jaren geleden werd mijn verstandskies verkeerd verwijderd. Mijn wang zwol op, mijn mond was gescheurd, ik spuugde bloed. Mijn man voerde me met een lepeltje kefir, want ik kon niets anders eten.
Ik keek in de spiegel en fluisterde:
“God…”
Ik begon te huilen. En toen zei hij:
“Jij bent de mooiste vrouw ter wereld. Hoor je me? Nu ook. Wil je met me trouwen?”
Later kwam er een ring, een restaurant, applaus, ballonnen. Maar dat moment? Dat vergeet ik nooit.
Want schoonheid is geen uiterlijk. En liefde is geen perfectie.
Onze imperfecties maken ons menselijk, uniek. Daarvoor worden we bemind. Omdat ze ons maken tot wie we zijn.
Perfectie bestaat niet. Of beter gezegd: iedereen heeft zijn eigen definitie ervan.
Onlangs wilde ik beugels nemen. Mijn tanden staan scheef. Mijn man zei:
“Ik hou van je lach. Doe het als jij het wilt, maar ik vind je prachtig zoals je bent.”
Na de geboorte van ons eerste kind woog ik 118 kilo. Hij overspoelde me met complimenten, zonder me te pushen om af te vallen. Ik viel pas af toen ik het zelf wilde.
We bekeken laatst oude foto’s.
“Waarom zei je niets? Kijk hoe dik ik was…”
“Je was een teddybeer. Afvallen mocht je als je zelf wilde. Ik hield van je zoals je was.”
Vijf jaar geleden kreeg ik psoriasis. Mijn hele huid zat onder de vlekken. We gingen op vakantie en ik wilde niet naar het strand. Mijn man vroeg:
“Wat is er?”
En ik begreep… hij zag de plekken niet. Hij zag mij.
Dit is geen reclame voor mijn man. Maar voor de relatie. Als een man eist dat jij aan zijn schoonheidsnormen voldoet, is dat geen liefde. Dat is controle.
Jij bent een prachtige appel — en hij ziet alleen de wormpjes? Dan zoekt hij geen appel. Hij wil macht.
Jij mag achter hem aanlopen uit angst om hem kwijt te raken. Maar denk eens na: wat zou je eigenlijk verliezen? Iemand die jou ziet als een tuinkabouter?
Elke man wil domineren. Maar échte invloed komt uit respect, niet uit angst.
Jouw gehoorzaamheid moet geen plicht zijn, maar een keuze.
Kies degene die je vertrouwt, die je leidt met liefde, kracht en zachtheid. Die je hand vasthoudt en met je mee gaat — tot aan het einde van de wereld.
En dat recht? Dat moet hij verdienen…
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
