Lisa – 400 gram
Afgelopen zomer ging ik naar een kliniek voor therapeutisch vasten, om mijn lichaam te reinigen. Op een zonnige middag ging ik zonnen, en daar, op een ligstoel naast me, lag een beeldschoon meisje met een modellenuiterlijk. We raakten aan de praat over vasten en de redenen waarom we er waren.
“Ik moet 400 gram afvallen,” zei ze.
Ik moest bijna lachen. Ik dacht dat ze een grapje maakte. Maar nee.
“Ik voel me al een jaar dik. Mijn vriend zei dat hij me zou verlaten als ik niet afval… Zie je dit?” Ze kneep in een plooitje huid op haar buik. “Ik schaam me om te gaan zitten.”
Die ontmoeting bleef me lang bij. Ik noemde haar in mijn hoofd: Lisa 400 gram.
Volgens haar vriend zouden mensen zoals ik waarschijnlijk van een klif geduwd moeten worden — want in zijn perfecte Sparta mogen alleen slanke mensen bestaan. De rest? Die zijn overbodig.
Niet lang daarna was ik op een feestelijk etentje met een groep mensen. Eén vrouw zat prachtig op een stoel, haar benen elegant over elkaar geslagen, panty’s glanzend om haar perfecte benen, hak bungelend aan haar tenen, terwijl ze gracieus water uit een wijnglas dronk. Mannen konden hun ogen niet van haar afhouden.
Toen kwam haar man. Hij begroette alle andere mannen met een handdruk, boog zich naar haar toe en siste door zijn tanden:
“Trek iets over je heen. Ik heb bosbessen gebakken!”
Ze verstijfde, bloosde, vroeg de ober om een deken — terwijl ze vlak bij de open haard zat — wikkelde zich erin en zat de rest van de avond als een beschaamde mus.
Ooit besloot ik biografieën te lezen van grote kunstenaars, dichters en componisten, om de geheimen van hun genialiteit te ontdekken. Maar ik gaf het snel op. Het is moeilijk om het genie van iemand te combineren met zijn menselijke zwakheden.
Ik stopte bij de biografie van Tolstoj. Ik ben verliefd op Anna Karenina, maar sommige dingen uit zijn leven waren ondraaglijk.
Toen zijn vrouw, Sofia, na het vijfde kind ernstig verzwakt was en geen kinderen meer kon dragen, verboden de dokters haar om opnieuw zwanger te worden. Zijn reactie?
“God zegene haar, maar wat heb ik dan nog aan haar?”
Sofia baarde in totaal 13 kinderen…
Op Instagram zie ik prachtige meisjes: Barbies met perfecte lichamen. Hun dagen bestaan uit fitness, zonnen, wraps en spa. Ze bouwen hun schoonheid met hulp van de beauty-industrie. Het is werk — duur en zwaar.
Ik respecteer dat. Maar ik denk dat we weer verdwaald zijn.
Meisjes willen mooi zijn om geliefd te worden. Ze willen gekozen worden. Ze hebben geleerd: mooi betekent gladde huid, dunne wenkbrauwen, volle lippen, een perzikenachterwerk. Dus gingen ze aan zichzelf sleutelen om aan het plaatje te voldoen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
