Linda installeerde zich snel, alsof ze nooit iets anders had gedaan. Elke dag hoorde ik haar opmerkingen over mijn kookgewoontes, en elke keer als ik de keuken in liep, was ze daar, met een nieuwe kamerplant of een nieuw theeservies dat ze „ter decoratie” in mijn keuken neerzette

Ik kon de frustratie op haar gezicht niet verdragen toen ze zich realiseerde dat het leven als een „gast” in een huis waar je geen verantwoordelijkheden hebt, veel vermoeiender was dan ze had verwacht. Het was geen luxe om geen verantwoordelijkheid voor je eigen spullen te nemen. Uiteindelijk was het de constante, subtiele druk die ervoor zorgde dat ze besloot te veranderen.

Linda kon het niet langer uithouden en stelde uiteindelijk voor dat ze voor zichzelf zou gaan zorgen. Ze wilde „terug naar haar onafhankelijkheid” en begon een nieuw appartement te zoeken. En ik? Ik had gewonnen, want ik had gewoon haar eigen gedrag tegen haar gebruikt om haar te laten zien dat een gast niet alleen consumeert – maar ook verantwoordelijkheden moet dragen.